Rozwiązanie do planowania przestrzeni.

Kompozycja wolumetryczno-przestrzenna budynku mieszkalnego składa się z wielokondygnacyjnych brył sekcji połączonych w płynny półokrąg otaczający dziedziniec. Sekcje o wysokości od 24 do 3 kondygnacji. Najwyższe sekcje 1-24 i 1-20 to dwie różne kondygnacje o wysokości 24 i 20 pięter, połączone windą i przejściem skrzyżowanym. Na końcach każdej z tych sekcji znajdują się wystające bryły wolnych od dymu klatek schodowych. Sekcje 2-17, 3-17, 6-17, siedemnastokondygnacyjne naroża wraz z prostokątnymi odcinkami 4-17 i 5-17, także siedemnastoma kondygnacjami, tworzą pewną kompozycję elewacji - ścianę oddzielającą przestrzeń dziedzińca od autostrada zewnętrzna. Do odcinków siedemnastokondygnacyjnych przylega odcinek 7-12, odcinek dwunastopiętrowy, który powtarza w rzucie kontury narożnych odcinków siedemnastokondygnacyjnych i tworzy ciągłość elewacji od strony południowej. W tej części znajduje się łukowe przejście prowadzące na teren dziedzińca. Po prawej stronie sekcja 7-12 przylega do sześciopiętrowej części 8-6, a następnie do niej przylega czteropiętrowa część 9-4. Sekcje 8-6 i 9-4 to tego samego typu sekcje narożne, które uzupełniają konstrukcję części mieszkalnej budynku. Dalej, do czteropiętrowej części 4-9 przylega trzypiętrowy budynek użyteczności publicznej, który składa się z dwóch połączonych małych brył o różnych rozmiarach, tworzących półokrąg budynku o różnej wysokości. Wszystkie sekcje od pierwszego do dziewiątego mają charakter mieszkalny, począwszy od pierwszego piętra projektowane są mieszkania 4-1-1-pokojowe. W załączonej, 3-kondygnacyjnej części dziesiątej zaprojektowano pomieszczenia użyteczności publicznej. Kształt budynku w rzucie pozwala na maksymalne wykorzystanie placu budowy i zorganizowanie jednej przestrzeni dziedzińca. Sekcje wielokondygnacyjne spowodowane są koniecznością zapewnienia nasłonecznienia i zagospodarowania przestrzennego w projektowanym domu oraz sąsiadujących już istniejących domach. Wejścia do części mieszkalnej budynku (z wyjątkiem kondygnacji 24-20) znajdują się od strony dziedzińca. Aby zapewnić dostępność dla osób z ograniczoną możliwością poruszania się, wszystkie wejścia zaprojektowano na wysokości 0,15 m od poziomu gruntu bezpośrednio do wind. Pod częścią dziedzińca znajduje się parking podziemny o powierzchni 95 m15,5, z którego wjazd i wyjazd odbywa się rampą na podjazd od dziedzińca, oddalony od części mieszkalnej o XNUMX m. Wejście i wyjście wyposażone są w szlaban. Z parkingu zaprojektowano dodatkowo trzy pionowe wyjścia przeciwpożarowe na dziedziniec, przekryte daszkami z poliwęglanu. Wysokość kondygnacji części mieszkalnej wynosi 3,0 m. Każde mieszkanie począwszy od II piętra posiada balkon lub loggię ze strefą bezpieczeństwa wynoszącą 2 m od okna do krawędzi balkonu. Wszystkie balkony i loggie posiadają przeszklenia. We wszystkich częściach wieżowca klatki schodowe posiadają wyjścia poprzez otwarty balkon na piętro techniczne i dach. We wszystkich częściach mieszkalnych budynku znajdują się windy w części klatek schodowej i windowej, a w części wielokondygnacyjnej (24-20-17) jedna z wind jest ognioodporna. Odcinki 1-9 - mieszkalne. Oddział 10 - Lokale publiczne. Wysokość kondygnacji w części mieszkalnej wynosi 3,0 m, z wyjątkiem odcinków 1-24 i 1-20, gdzie wysokość kondygnacji wynosi 2,8 m. Wysokość pomieszczeń użyteczności publicznej wynosi 4,5m i 3,3m. Poza wzniesieniem 0,000 zaakceptowanego znaku.

Rozwiązanie architektoniczne fasad

Elewacje to wielokondygnacyjne fragmenty części mieszkalnej i dołączona do niej 3-kondygnacyjna część pomieszczeń użyteczności publicznej, połączone półpierścieniem. Plastikowa konstrukcja budynku mieszkalnego łączy w sobie poziome wielokondygnacyjne bryły oraz pionowe przeszklone balkony i loggie. Elewacje otynkowane są w jasnych kolorach. Piwnica i I piętro wyłożone są sztucznym kamieniem. Dach budynku jest płaski i łączony. Drenaż wewnętrzny. Dekoracja zewnętrzna ścian budynku: Podstawa – sztuczny kamień. Ściany to jasny i kolorowy tynk elewacyjny na minipłycie elewacyjnej. Okna są oknami z podwójnymi szybami. Loggie - okna jednokomorowe z podwójnymi szybami.

Konstruktywne decyzje. część wspólna

Zespół mieszkaniowy wraz z lokalami użytkowymi i parkingiem podziemnym zaprojektowano z szeregu niezależnych budynków, a mianowicie: część 1-24 - budynek 24-kondygnacyjny; sekcja 1A-20 - budynek 20-piętrowy; sekcja 2-17 - budynek 17-piętrowy; sekcja 3-17 - budynek 17-piętrowy; sekcja 4-17 - budynek 17-piętrowy; sekcja 5-17 - budynek 17-piętrowy; sekcja 6-17 - budynek 17-piętrowy; sekcja 7-12 - budynek 12-piętrowy; odcinek 8-6 - budynek 6-kondygnacyjny; sekcja 9-4 - budynek 4-kondygnacyjny; sekcja 10-3 - 3-kondygnacyjny budynek użyteczności publicznej; parking podziemny - budynek parterowy. Wszystkie sekcje oddzielone są od siebie pokładami osadowymi. Długość najdłuższego odcinka wynosi 41,3 m (odc. 4-17). Odcinki 1 – 10 oraz parking podziemny należą do II stopnia odpowiedzialności i I stopnia odporności ogniowej. Za wzniesienie względne ±2 dla wszystkich odcinków i parkingu podziemnego przyjmuje się wzniesienie bezwzględne +1 m. Odcinki 0.000, 14.500a, 1 ... 9 zaprojektowano według schematu konstrukcyjnego poprzecznego. Odcinek 10-3 oraz parking podziemny zaprojektowano według mieszanego schematu konstrukcyjnego. Elementy nośne w sekcjach 1, 1A, 2 ... 9 to ściany poprzeczne i podłużne wykonane z żelbetu monolitycznego o grubości 180 mm (w piwnicy - 200 mm) oraz stropy żelbetowe monolityczne o grubości 180 mm (nad piwnicą - 200 mm). Stateczność poprzeczna i wzdłużna profili 1... 9 zapewnia wspólna praca nośnych elementów pionowych - ścian i monolitycznych dysków podłogowych. Elementami nośnymi odcinka 10-3 oraz parkingu podziemnego są słupy-słupy i konstrukcje ścian otaczających wykonane z monolitycznego żelbetu. Stateczność poprzeczną i wzdłużną odcinka 10-3 oraz parkingu podziemnego zapewnia wspólna praca nośnych elementów pionowych (słupy i ściany) oraz monolitycznych talerzy stropowych o grubości 300 mm (na odcinku 10-3) oraz 400 mm na parkingu podziemnym. Obliczenia konstrukcji budowlanych na obciążenia pionowe i poziome (wiatr) z uwzględnieniem pulsacji na odcinkach 1-24, 1A-20, 2-17, 3-17, 4-17, 5-17, 6-17 wykonano na komputerze IBM PC Pentium 4 PC korzystający z kompleksu komputerowego SCAD (patrz. tom „Obliczenia budowlane”). Ruchy poziome szczytu budynków (ugięcia) w osi „X”: Przekrój 1-24 - 136mm. Sekcja 1A-20 - 25,9 mm. Sekcje 2-17... 6-17 - 59 mm. Ruchy poziome szczytu budynków (ugięcia) w osi „Y”: Przekrój 1-24 - 40mm. Sekcja 1A-20 - 8,5 mm. Sekcje 2-17... 6-17 - 12mm. Przyspieszenie oscylacji wzdłuż osi „X”: Odcinek 1-24 - 0,035 m/s². Sekcja 1A-20 - 0,059 m/s². Sekcje 2-17... 6-17 - 0,038 m/s².  Przyspieszenie oscylacji w osi „Y”: Sekcja 1-24 - 0,015 m/s²; Sekcja 1A-20 - 0,035 m/s²; Sekcje 2-17... 6-17 - 0,016 m/s². Projektowe nachylenie budynków: Przekrój 1-24 - 0,0016; Sekcja 1A-20 - 0,00035; Sekcje 2-17...  Podwaliny. Na podstawie „Wniosków z badań inżynieryjno-geologicznych placu budowy” wykonanych przez PC „Universal” w 2008 roku. Organizacja projektowa wystawiła zlecenie na wykonanie badań przedprojektowych pali pod obciążeniem statycznym dla każdego z projektowanych odcinków oraz parkingu podziemnego. Na podstawie uzyskanych wyników badań pali oraz obliczonych wartości właściwości gruntu podjęto następujące decyzje projektowe. Sekcje 1-24 i 1A-20. Przyjęto fundamenty palowe z pali o przekroju pełnym 40x40 cm ze zbrojeniem podłużnym i poprzecznym wału z betonu B30, W8, F150 wg serii 1.011.1-10v.8 o długości 23 m. o rzędnej dna -11.700, zatopiony w gruncie poprzez wciśnięcie w warstwę 15 (iły ciężkie, pylaste, półstałe) o obliczeniowej charakterystyce gruntu: e=0,688 IL=0,01 E=140 kgf/cm² Nośność pali na gruncie (Fd) przyjętych zgodnie z danymi badań pali przedprojektowych pod obciążeniem statycznym i wynosi 180 tf. Obliczone średnie osiadanie pali z odcinków 1-24 wynosi 9 cm. Obliczone średnie osiadanie pali z przekroju 1A-20 wynosi 5,2 cm. Sekcje 2-17 ... 6-17. Fundamenty palowe przyjęto z pali wbijanych o przekroju pełnym 35x35 cm ze zbrojeniem podłużnym i poprzecznym pnia zgodnie z serią 1.011.1-10v.8 o długości 24 m, ze znakiem dna pięty pali -12.850, zanurzony w glebie w warstwie 15 (gliniasta ciężka, ilasta, półstała) o następujących cechach obliczeniowych gruntów: e=0,688 IL=0,01 E=140 kgf/cm². W obszarze oddziaływania budowy na istniejące sieci wodociągowe i kanalizacyjne, w celu uniknięcia przenoszenia drgań, pale zanurza się w nawierconych studniach o średnicy 250 mm. głębokość 6 m. Nośność pali na gruncie (Fd) przyjęta na podstawie badań statycznych pali przedprojektowych wynosi 180 tf. Obliczone średnie osiadanie pali wynosi 6,8 cm. Sekcja 7-12. Fundamenty palowe przyjęto z pali wbijanych o przekroju pełnym 35x35 cm według serii 1.011.1-10v.8 o długości 23 m i przekroju 40x40 cm o długości 21 m ze znakiem dna podpiętek pali odpowiednio -11.850 i -11.600, zanurzonych w gruncie w warstwie 15 (gliny ciężkie, pylaste, półstałe) o obliczonej charakterystyce gruntu: e=0,688 IL=0,01 E=140 kgf/cm². Nośność pali na gruncie (Fd) przyjmuje się na podstawie danych z badań pali przedprojektowych pod obciążeniem statycznym i wynosi 130 tf. do pali 35x35 cm i 180 tf. dla pali 40x40 cm Obliczone średnie osiadanie pali wynosi 4,45 cm. Sekcja 8-6. Fundamenty palowe z pali wbijanych o przekroju pełnym 35x35 cm zgodnie z serią 1.011.1-10v.8, o długości 14 m, ze znakiem dna pięty pali -2.850, zanurzonym w warstwie 7 (lekko mulisty glina szara ze żwirem, ogniotrwała) o następujących charakterystykach projektowych gruntów: e=0,523 IL=0,33 E=90 kgf/cm² Przyjmuje się, że nośność pali na gruncie (Fd) wynosi 60 tf, obliczone średnie osiadanie pali wynosi 1,2 cm. Sekcja 9-4. Fundamenty palowe przyjęto z pali wbijanych o przekroju pełnym 35x35 cm zgodnie z serią 1.011.1-10v.8, o długości 12 m, ze znakiem dna pięty pali -0.850, zanurzonych w ziemi w warstwa 7 (lekka glina pylasta, szara ze żwirem, ogniotrwała) o następujących wartościach obliczeniowych, charakterystykach gleby: e=0,523 IL=0,33 E=90 kgf/cm². Nośność pali na gruncie (Fd) ustalana jest na podstawie badań statycznych pali przedprojektowych i wynosi 50 tf. Szacowane średnie zanurzenie wynosi 2,55 cm. Grille. Kratki taśmowe odcinków 2...9 i ruszty płytowe odcinków 1, 1A wykonujemy przy użyciu preparatu betonowego o grubości 100 mm. wykonane z betonu B7,5. Wszystkie powierzchnie rusztów stykające się z podłożem są 2 razy pokryte hydroizolacją. Po zanurzeniu w miejscach projektowych, głowice pali dzieli się na 45 cm i w korpus rusztów monolitycznych wkłada się wzmocnienie pali w celu sztywnego osadzenia pali w rusztach. Klasy betonu monolitycznych rusztów paskowych o wymiarach 700x650(h) dla odcinków 2...9 przyjmuje się jako B25 (pod względem wytrzymałości), W6 (pod względem przepuszczalności wody) i F150 (pod względem mrozoodporności). Klasa betonu do rusztów płytowych monolitycznych o wysokości 850 mm. sekcje 1 i 1A akceptowane B30, W6, F150. Wody podziemne rejestrowane są na poziomach bezwzględnych +6.100 .... +10.000. Maksymalny poziom wód gruntowych +4.600 ... +8.500. Wody gruntowe, zgodnie z SNiP 2.03.11-85, nie są agresywne w stosunku do betonu o normalnej przepuszczalności. Sekcja 10-3. Przyjęto monolityczną płytę fundamentową o grubości 600 mm. na zagęszczonym warstwowo preparacie z piasku o grubości 100 mm. (dolne wzniesienie +9.850) na glebie naturalnej, warstwa 3 (lekka, mulista, brązowa, glina ogniotrwała) z następującymi standardowymi i obliczonymi wartościami właściwości fizycznych i mechanicznych gleb: e = 0,726; IL=0,4; Ir=0,09; φ=20°; St=0,16; E=190 kgf/cm². Pokryj pionowe powierzchnie płyty hydroizolacją. Do uszczelnienia poziomego wzdłuż dolnej powierzchni płyty zastosowano walcowany materiał hydroizolacyjny „Tefond”. Obliczeniowe osiadanie monolitycznej płyty fundamentowej wynosi 8,26 cm. Beton B30, W6, F150. Parking podziemny. Przyjęto monolityczną płytę fundamentową o grubości 600 mm. na zagęszczonym warstwowo preparacie z piasku o grubości 100 mm. (niższe wzniesienie +8.950) na glebie naturalnej, warstwa 4 (gliny ciężkie pylaste, brązowe, wstęgowe, płynne, o następujących wzorcowych i obliczonych wartościach właściwości fizyko-mechanicznych gleb: e=1,085; IL=1,18 ; Iр=0,13; φ=7°; St = 0,53; E = 50 kgf/cm² Ciśnienie wewnętrzne przy +8.950 (głębokość od powierzchni - 3,0 m) Przy gęstości leżących nad nimi warstw gleby p = 2,0 t/m7,722 ; σb = 4,20 tf/m², co znacznie przewyższa naprężenia u podstawy płyty fundamentowej od obciążeń obliczeniowych σh = 30 tf/m². Osiadanie obliczeniowe monolitycznej płyty fundamentowej w tym przypadku jest praktycznie zerowe. Beton B12, W150 , FXNUMX. Piwnice (sekcje 1...10). Ściany, słupy i stropy nad piwnicami zaprojektowano jako żelbetowe monolityczne. Grubość zewnętrznych ścian otaczających wynosi 400 mm, grubość wewnętrznych ścian poprzecznych i wzdłużnych wynosi 200 mm. Grubość stropów nad piwnicą sekcji wynosi 1...9 mm. , sekcje 200-10 3mm. Beton B300, W25, F6. Grubość stropu nośnego nad parkingiem podziemnym wynosi 100 mm. Beton B400, W30, F6. W spoinach poziomych łączących ściany monolityczne z rusztami monolitycznymi stosuje się sznur rozprężny „bentonit ekspancyjny”, a dla powierzchni ścian stykających się z gruntem zapewnia się hydroizolację klejową (150 warstwa izoplastu). Ściany piwnicy: Beton klasy B1, W25, F6 dla odcinków 100...2. Beton klasy B10, W40, F6 dla ścian odcinków 100 i 1A. Beton klasy B1, W30, F12 na ściany parkingu podziemnego. Dla wszystkich odcinków oraz parkingu podziemnego projekt przewiduje odwodnienie fundamentów z odprowadzeniem wód drenażowych do wspólnej kanalizacji. Ściany. Dla odcinków 1-24, 1A-20 wewnętrzne ściany ramy są wykonane z monolitycznego żelbetu o grubości 180 mm. W zależności od obliczonych sił beton ścian waha się od klasy B40 do klasy B25. W przypadku sekcji 2 ... 9 wewnętrzne ściany ramy są wykonane z monolitycznego żelbetu o grubości 180 mm. Dopuszczalne są ściany betonowe wszystkich pięter B25. W przekroju 10-3 ściany i słupy są monolityczne, żelbetowe. Przekrój słupów dla średnicy przekroju 10-3 wynosi 400 mm. Beton B30, W4, F100, pod parking podziemny 500mm. Ściany zewnętrzne sekcji 1...9 to ściany osłonowe o złożonej konstrukcji. Leżą piętro po piętrze. Skład ścian to bloczki z betonu komórkowego o grubości 250 mm. ciężar objętościowy γ=400kg/m10; płyty sztywne z wełny mineralnej o grubości zgodnej z obliczeniami termotechnicznymi; warstwa tynku 1 mm. Zewnętrzne ściany osłonowe odcinków 9 ... 10 mocuje się do poprzecznych ścian żelbetowych nośnych i sufitu nad nimi za pomocą kotew ze stali ocynkowanej (szczegóły mocowania ścian podano na arkuszu KZh). Ściany zewnętrzne sekcji 3-250 są żelbetowe monolityczne o grubości 10 mm. ocieplone od zewnątrz sztywną płytą z wełny mineralnej o grubości wg obliczeń termotechnicznych, a następnie tynkiem o grubości 25 mm. Beton B4, W150, F400. Ściany zewnętrzne parkingu podziemnego wykonane są z betonu zbrojonego monolitycznego o grubości 30 mm. Beton B12, W150, F2. Powierzchnie ścian zewnętrznych stykające się z gruntem pokryte są XNUMX warstwami izoplastu z rośliną na płycie powlekającej. Podłogi. Stropy międzykondygnacyjne i pokrycia sekcji 1...9 to monolityczne ciągłe płyty żelbetowe o grubości 180 mm. Beton klasy B25, W4, F50. Aby zapobiec przemarzaniu w miejscach wychodzenia płyt balkonów i loggii na ściany zewnętrzne, w stropach zastosowano termoizolację z ekstrudowanej pianki polistyrenowej. Strop monolityczny sekcja 10-3 monolityczna płyta ciągła o grubości 300 mm. Beton klasy B30, W4, F50. Schody. W odcinkach 1...9 klatki schodowej znajdują się prefabrykowane żelbetowe pomosty marszowe w kształcie litery Z produkcji JSC Barrikada, wsparte na metalowych belkach. Ze względów bezpieczeństwa pożarowego belki metalowe otynkowano na metalowej siatce zaprawą cementowo-piaskową o grubości 30 mm. Na odcinku 10-3 oraz w parkingu podziemnym schody wykonane są z prefabrykatu żelbetowego „Metrobeton”, żelbetu monolitycznego i częściowo monolitycznego na podłużnicach metalowych. Szyby wind. Szyby wind w odcinkach 1...9 wykonane są z prefabrykatu żelbetowego produkowanego masowo o grubości 110 mm. (modyfikacja wyrobów wg albumów VI-53-82 i VI-50-81) o wysokości elementów 3,0 m. Na poziomie pierwszych pięter przewidziano indywidualne elementy dodatkowe według rysunków organizacji projektowej. W sekcji 10-3 szyby wind są monolityczne.