Rozwiązania architektoniczne i urbanistyczne

Projektowany hotel na 61 pokoi mieszkalnych to budynek 7-kondygnacyjny, podpiwniczony, maksymalne wymiary budynku w rzucie wynoszą 48,0 x 34,0 m, wysokość od znaku planistycznego powierzchni gruntu do kalenicy nadbudówki wynosi 27,490 m Hotel przeznaczony jest dla 109 mieszkańców. Dokumentacja projektowa na kondygnacjach budynku przewiduje umieszczenie: w podziemiach znajdują się parkingi na 44 miejsca postojowe dla samochodów małych oraz pomieszczenia zaplecza inżynieryjnego (ITP, pomieszczenie instalacji automatycznego gaszenia pożaru, komory wentylacyjne, pomieszczenia aparatury uzdatniania wody do kąpieli i uzdatniania wody ogólnej oraz wodomierz); na parterze - hol z recepcją, pomieszczenia ochrony, dyspozytorni i administratora, kawiarnia na 30 miejsc z barem kanapkowym, zespół łaźniowo-zdrowotny z szatniami, saunami i gabinetem uzdatniania wody; na drugim piętrze - pokoje hotelowe, duże i małe sale konferencyjne; na piętrach od trzeciego do szóstego – pokoje hotelowe; na siódmym piętrze znajdują się pokoje hotelowe, pomieszczenia dla personelu oraz hol wspólny. Pokoje jedno, dwu, trzy i czteroosobowe zostały zaprojektowane z różnym stopniem komfortu i posiadają liczbę sypialni od jednej do czterech. Na dachu zaprojektowano kotłownię gazową oraz komorę wentylacyjną z urządzeniami klimatyzacyjnymi. W budynku przewidziano instalację dwóch wind osobowych o udźwigu 400 kg oraz jednej windy pasażersko-towarowej o udźwigu 1000 kg. Pokrycie nadwozia płaskie z odpływami wewnętrznymi, dach walcowany, pokryty warstwą ochronną z płyt chodnikowych „Kwadrat” 300x300x40. Zewnętrzne wykończenie budynku stanowią płyty gresowe porcelanowe (podpiwniczenie), panele z terakoty naturalnej NBK Terrart Light (ściany) oraz fabrycznie malowane płyty warstwowe (ściany nadbudówek). Dokumentacja projektowa przewiduje środki zapewniające warunki życia osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej zgodnie z wymogami SNiP 35-01-2001 „Dostępność budynków i budowli dla osób o ograniczonej sprawności ruchowej”.

Rozwiązania konstrukcyjne i przestrzenne

Poziom odpowiedzialności budynku jest normalny. Budynek zaprojektowano w konstrukcji szkieletowo-ściennej z monolitycznego żelbetu. Beton B30, zbrojenie A500, A240. Kolumny - profile 400x600 mm, 400x800 mm, 800x300 mm, 600x400 mm o rozstawie do 8 m. Belki w kierunku poprzecznym - o przekroju 400x600 mm, w kierunku wzdłużnym - o przekroju 600x600 mm. Płyty stropowe i pokrycia wykonane są z monolitycznego żelbetu o grubości 250 mm. Dno basenu stanowi monolityczna płyta żelbetowa o grubości 300 mm. Ściany wewnętrzne są monolityczne żelbetowe o grubości 250 mm i 200 mm, ściany belkowe o grubości 250 mm i ściany z belek wspornikowych o grubości 400 mm, ściany klatki schodowej nr 2 o grubości 200 mm. Ściany zewnętrzne - system witraży oraz ściany żelbetowe monolityczne o grubości 400 mm na pierwszym piętrze, nad drugim piętrem - 160 mm. Beton B30, zbrojenie A500, A240. Ściany zewnętrzne w rejonie pylonów murowane z bloczków gazobetonowych. W części piwnicznej ściany zewnętrzne wykonane są z betonu zbrojonego monolitycznego o grubości 200 mm, 250 mm i 400 mm z betonu B30 W8 F150. Ściany zewnętrzne części podziemnej poniżej obszaru ślepego należy ocieplić „styropianem”. Schody to monolityczne żelbetowe podesty i prefabrykowane żelbetowe biegi wsparte na monolitycznych belkach żelbetowych. Sztywność i stabilność budynku zapewniają pionowe przepony i sztywne ramy w kierunku podłużnym i poprzecznym, a w płaszczyźnie poziomej sztywne dyski stropów monolitycznych. Dołączona część podziemna budynku w osiach „I” - „K” jest konstrukcją żelbetową monolityczną, zaprojektowaną według schematu konstrukcyjnego ściany. Część podziemna budynku przeznaczona na pomieszczenia techniczne oddzielona jest od części wielokondygnacyjnej pokładem osadowym. Ściany zewnętrzne w tej części mają grubość 200 mm i 250 mm, ściany wewnętrzne mają grubość 180 mm. Kolumny są monolityczne, żelbetowe o przekroju 400x400 mm. Powłoka została zaprojektowana tak, aby wytrzymać obciążenie wozu strażackiego, grubość płyty powłokowej wynosi 350 mm. Fundament budynku stanowią pale z rusztem płytowym. Pale wiercone technologią Atlas o średnicy 360/530 mm i długości 13,3 m od dna rusztu. Pale betonowe B30F150W8. Płyta grillowa ma grubość 800 mm. Kratka betonowa B30W8F150. Pod rusztem znajduje się przygotowanie betonowe o grubości 100 mm. Połączenie pali z rusztem jest sztywne. Fundament części podziemnej budynku stanowi monolityczna płyta żelbetowa o grubości 600 mm. Obliczenia potwierdziły stabilność części podziemnej podczas wynurzania. Obliczenia budynku przeprowadzono przy użyciu pakietu oprogramowania LIRA wer. 9.6 i „SCAD” ver.11.3, uwzględniając wspólną pracę konstrukcji budynku i fundamentów. W obliczeniach uwzględniono rejon śnieżny IV oraz obciążenie wiatrem dla rejonu wiatrowego II, typ terenu A. Zgodnie z obliczeniami, obciążenie projektowe pala wynosi 138 ton. Względna ocena 0,000 odpowiada wartości bezwzględnej 3.87. Zgodnie z protokołem technicznym z badań inżynieryjno-geologicznych wierzchołek pali zanurzany jest w warstwie gruntu IGE-10, twardej wilgotnej gliny piaszczystej o φ=280, E=210 kg/cm2, e=0,229. Ze względu na brak możliwości przeprowadzenia statycznego sondowania gruntu na wystarczającej głębokości, w projekcie przewidziano wykonanie badań statycznych pali przed produkcją masową w celu potwierdzenia nośności pali. Na podstawie danych z badań pali można dostosować projekt fundamentu. Podstawą płyty części podziemnej w osiach I-K jest grunt IGE-3a – glina plastyczna o E = 100 kg/cm2, pod spodem grunt IGE-4 – piasek pylasty o E = 335 kg/cm2. Ochrona przed wodami gruntowymi – hydroizolacja penetrująca. W miejscach wykonywania spoin osadowych montuje się hydroizolację ze szczelinami dylatacyjnymi. Oczekiwane maksymalne osiadanie budynku zgodnie z wynikami obliczeń przy użyciu pakietu oprogramowania PLAXIS wynosi 1,6 cm. Zakończono przegląd techniczny okolicznych budynków. W odległości 7 m znajduje się parterowy, murowany budynek stacji transformatorowej (wybudowany w 1973 r.), w odległości 15-16 m siedmiokondygnacyjny budynek apartamentowo-hotelowy, parterowa stacja ratunkowa ( wybudowany w 1957 r.) i sześciopiętrowy budynek hotelowy (wybudowany w 1973 r.) znajdują się w odległości 30 m. Stan techniczny budynku stacji ratowniczej i apartamentowca zaliczany jest do kategorii I, stan techniczny budynku hotelowego zalicza się do trzeciej kategorii. Budynek stacji transformatorowej zaliczony jest do 3. kategorii stanu technicznego. Przeprowadzono ocenę wpływu zabudowy na otaczającą zabudowę. Obliczenia wykonano przy użyciu pakietu oprogramowania PLAXIS 3D Foundation. Dodatkowe osiadanie budynku stacji transformatorowej nie będzie przekraczać 0,7 cm, co mieści się w dopuszczalnych granicach. Nie przewiduje się wpływu budowy na pozostałą zabudowę otaczającej zabudowy. Projekt przewiduje monitoring geotechniczny do czasu całkowitej stabilizacji osadu. Żywotność budynku wynosi co najmniej 50 lat.