Informacje ogólne.

Dziecięca szkoła artystyczna dysponuje 400 miejscami na zmianę dla uczniów w wieku od 7 do 17 lat, w tym 250 dziewcząt i 150 chłopców. Główne działania dziecięcej szkoły artystycznej: podstawowa edukacja muzyczna; podstawowa edukacja artystyczna; podstawowa edukacja teatralna; ogólna edukacja estetyczna; działalność wystawiennicza; działania rewitalizacyjne; zachowanie i rozwój sztuki i rzemiosła ludowego. Dziecięca szkoła artystyczna to pięciokondygnacyjny, murowany budynek (z poddaszem i pomieszczeniem podziemnym), złożony w układzie o wymiarach w osiach głównych 68,15 m × 56,50 m ze zmienną wysokością kondygnacji. Rozwiązania przestrzenne budynku zostały opracowane z uwzględnieniem jego struktury funkcjonalnej, kubatury, cech przyrodniczych, klimatycznych i regionalnych budownictwa. Budynek ma złożoną konfigurację, ze względu na organizację funkcjonalną placówki, wymagania sanitarno-higieniczne i przeciwpożarowe. Struktura przestrzenna składa się z holu centralnego i trzech korytarzy, wzdłuż których rozmieszczone są sale lekcyjne i pomieszczenia pomocnicze. W holu na parterze znajduje się pomieszczenie ochrony, garderoba. Bufet jest bezpośrednio połączony z lobby. Jeden z korytarzy prowadzi do sali koncertowej na 300 miejsc. Sala koncertowa na 300 miejsc ze sceną przeznaczona jest do prowadzenia zajęć teatralnych, przedstawień pokazowych, koncertów studenckich i spotkań. Znajdują się tu pokoje dla artystów, garderoba wyposażona w niezbędne meble. W sali znajduje się sześć miejsc dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich. Zajęcia z instrumentów ludowych, smyczkowych, dętych i perkusyjnych przeznaczone są do indywidualnych i grupowych (do 8 osób) lekcji muzyki. Klasy wyposażone są w sprzęt muzyczny, instrumenty i meble. Zajęcia fortepianowe przeznaczone są do indywidualnych lekcji muzyki. Sale lekcyjne wyposażone są w dwa fortepiany, sprzęt muzyczny i meble. Sala orkiestrowa przeznaczona jest do szkolenia orkiestry liczącej 35 osób. Sala wyposażona jest w niezbędne narzędzia, sprzęt i meble. Miejsce dyrygenta jest zapewnione. Przy holu zaprojektowano pomieszczenia pomocnicze wraz z meblami. Sala prób (mała) przeznaczona jest do przeprowadzania prób, występów reportażowych i dyplomowych, koncertów uczniów szkoły w obecności widzów ze strony uczniów i rodziców. W sali przeznaczonej na 100 widzów znajdują się miękkie krzesła. Studio nagrań przeznaczone jest do nagrywania twórczości muzycznej i wokalnej uczniów. Studio jest umeblowane. Sprzęt do rejestracji dźwięku w projekcie udostępniany jest w dziale TTS. Zajęcia z akwareli, malarstwa olejnego i rysunku mają na celu instruktaż i prezentację prac uczniów. Sale lekcyjne (4 szt.), mogące pomieścić 8 osób każda, wyposażone są w miejsca do zajęć praktycznych i teoretycznych z malarstwa, rysunku i historii sztuki. Klasy wyposażone są w niezbędny sprzęt i meble. W pomieszczeniach gospodarczych znajdują się szafki na prace studenckie, regały itp. Pracownia rzeźby przeznaczona jest do prowadzenia zajęć i prezentacji prac studentów. Pracownia mieszcząca 10 osób wyposażona jest w miejsca do zajęć praktycznych i teoretycznych z zakresu rzeźby i historii sztuki. Pomieszczenie gospodarcze wyposażone jest w miejsca do przechowywania gliny, gipsu oraz stanowiska do ich przygotowania. Zamontowano niezbędne meble. Zajęcia dla studiów teoretycznych przeznaczone są do prowadzenia zajęć z teorii historii muzyki.

Konstruktywne decyzje.

Zgodnie z rozwiązaniem konstrukcyjnym budynek jest bezramowy, wytrzymałość, stabilność, niezmienność przestrzenną budynku jako całości zapewniają: sztywne podpory, którymi są kamienne zewnętrzne i wewnętrzne ściany poprzeczne, w tym ściany klatek schodowych, łączące się z podłużnymi zewnętrznymi ściany odbierające obciążenia pionowe i poziome, ścianki działowe; stropy międzykondygnacyjne łączące ściany i dzielące je na wysokość na kondygnacje ze stosunkowo częstym układem stabilnych konstrukcji poprzecznych (przegród). Wspólną pracę elementów konstrukcyjnych zapewnia układ połączeń: w ścianach kotwione są płyty stropowe; ściany murowane poprzeczne i podłużne łączy się za pomocą kamieni podwiązujących; dodatkowo wzmacnia się przegrody, ściany szybów windowych, ściany w miejscach przejścia kanałów wentylacyjnych, w miejscach osłabionych otworami. Ściany zewnętrzne i wewnętrzne: powyżej poziomu 0.000 - z pustaków ceramicznych wg GOST 530-2012 z zaprawą o klasie zaprawy 100; poniżej poziomu 0.000 - z cegły pełnej zgodnie z GOST 530-2012 na zaprawie klasy 100 o grubości 510 mm i 380 mm oraz bloki fundamentowe zgodnie z GOST 13579-78*. ściany szybów windowych: z cegły ceramicznej wg GOST 530-2012 na zaprawie 100 o grubości 250 mm; panele podłogowe: prefabrykowane żelbetowe wielopuste zgodnie z GOST 9561-91, TU 5842-001-01217316-05. schody wewnętrzne: stopnie żelbetowe wg GOST 8717,0-84* na podłużnicach metalowych wg serii 1.050.9-4.93. nadproża: prefabrykowane żelbetowe wg serii 1.038-1. przegrody: wykonane z pustaków ceramicznych GOST 530-2012 na zaprawie klasy 50 o grubości 120 mm oraz ramy z płyt gipsowo-kartonowych z ramą metalową i wypełnione dźwiękoszczelnymi płytami bazaltowymi. ściany szybów windowych: z cegły ceramicznej w gatunku GOST 530-2012, na zaprawie 100 o grubości 250 mm; Dach jest płaski z wewnętrznym odpływem. Konstrukcje części podziemnej budynku: fundamenty pod ściany nośne zewnętrzne i wewnętrzne trzykondygnacyjnej części budynku - ruszty listwowe o przekroju 0,50 x 0,50 (h) m na fundamencie palowym. Pale o długości 12 m zgodnie z serią 1.011.1-10 ze skokiem 0,90 - 1,50 m. Fundamenty szkieletu budynku stanowią ruszty słupowe na fundamencie palowym. Pale o długości 12 m zgodnie z serią 1.011.1-10 ze skokiem 0,90 m. Fundamenty zewnętrznych i wewnętrznych ścian nośnych dwukondygnacyjnej części budynku stanowią ruszty listwowe o przekroju 0,50 x 0,50 (h ) m na fundamencie palowym. Pale o długości 8 m zgodnie z serią 1.011.1-10 ze skokiem 0,90 - 1,50 m. ściany zewnętrzne piwnicy: bloki fundamentowe zgodnie z GOST 13579-78 *, grubość 500 - 400 mm, kształtowniki monolityczne. Budynek ze względu na swoje cechy konstrukcyjne i małą wrażliwość na nierównomierne odkształcenia gruntów fundamentowych jest stosunkowo sztywny. Zastosowane w projekcie środki zwiększające wytrzymałość i ogólną sztywność przestrzenną budynku obejmują: pocięcie budynku ze złączami dylatacyjnymi na osobne przedziały; wzmocnienie części fundamentowo-piwniczkowej budynku poprzez zastosowanie fundamentów monolitycznych.