Rozwiązania architektoniczne i urbanistyczne

Opracowano dokumentację projektową na budowę 3 budynków mieszkalnych: budynku 12, budynku 14 i budynku 26. Budynek 12 jest budynkiem apartamentowym, podpiwniczonym i poddaszem technicznym, składa się z 10 części, na planie litery C, o przejście dla wozów strażackich w części środkowej wzdłuż dłuższego boku budynku oraz 3 przejścia przelotowe na poziomie I piętra. Liczba kondygnacji budynku mieszkalnego (w tym górne piętro techniczne (poddasze) w każdej części) zostaje zmniejszona z 19 pięter w części środkowej do 12 pięter wzdłuż obrzeży budynku (19, 18, 15, 12). Za poziom względny 0,000 przyjmuje się poziom wierzchołka płyty podłogowej piwnicy. Przyjmuje się, że wysokość kondygnacji mieszkalnych wynosi 2,8 m, wysokość kondygnacji piwnicy 2,8 m, wysokość poddasza technicznego jest zmienna: od 1,7 m do 1,9 m. Maksymalna wysokość płaszczyzny pionowej elewacji od poziomu terenu do szczytu parapetu wystających elementów budynku wynosi 57,5 ​​m. Mieszkania mieszkalne projektuje się od 1. do 11., 14., 17., 18. piętra włącznie. Na parterze zaprojektowano lokale wspólnoty mieszkaniowej. W przyziemiu budynku zaprojektowano pomieszczenia na przepompownie użytkowe, przepompownię przeciwpożarową, wodomierze, indywidualne urządzenia grzewcze, przepusty kablowe, komory wentylacyjne oraz przewidziano możliwość okablowania linii użytkowych. Na poddaszu technicznym budynku zaprojektowano komory wentylacyjne oraz wykonano przyłącza energetyczne. Każda sekcja posiada niezależne wejście prowadzące do holu oraz wyposażona jest w 2 windy o udźwigu 400 kg i 630 kg, maszynownie windy wystają ponad płaszczyznę dachu. Budynek nr 14 to wielomieszkaniowy, 19-kondygnacyjny (wraz z górnym poddaszem technicznym) budynek mieszkalny, podpiwniczony i poddaszem technicznym, składający się z 6 części, o rzucie w kształcie litery L, z 2 przejściami przelotowymi na poziomie I piętra . Za poziom względny 0,000 przyjmuje się poziom wierzchołka płyty podłogowej piwnicy. Przyjmuje się, że wysokość kondygnacji mieszkalnych wynosi 2,8 m, wysokość kondygnacji piwnicy 2,8 m, wysokość poddasza technicznego jest zmienna: od 1,7 m do 1,9 m. Największa wysokość płaszczyzny pionowej elewacji od poziomu terenu do szczytu attyki wystających elementów budynku wynosi 57,5 ​​m. Mieszkania projektuje się od 1 do 18 pięter włącznie. Na parterze zaprojektowano lokale wspólnoty mieszkaniowej. W przyziemiu budynku zaprojektowano pomieszczenia pod przepompownię komunalną, przepompownię przeciwpożarową, wodomierz, indywidualny punkt grzewczy, przepust kablowy oraz rozprowadzenie mediów. Na poddaszu technicznym budynku zaprojektowano komory wentylacyjne oraz wykonano przyłącza energetyczne. Każda część posiada niezależne wejście prowadzące do holu i wyposażona jest w 2 windy o udźwigu 400 kg i 630 kg. Pomieszczenia maszynowe wystają ponad płaszczyznę dachu. Budynek 26 to wielomieszkaniowy 18-19-kondygnacyjny (wraz z górnym poddaszem technicznym) budynek mieszkalny, podpiwniczony i poddasze techniczne, składający się z 7 części, o rzucie w kształcie litery L, 2 przejść przelotowych na poziomie kondygnacji 1 piętro. Za poziom względny 0,000 przyjmuje się poziom wierzchołka płyty podłogowej piwnicy. Przyjmuje się, że wysokość kondygnacji mieszkalnych wynosi 2,8 m, wysokość piwnicy w odcinkach B i C wynosi 3,45 m, w pozostałych odcinkach 2,8 m, wysokość poddasza technicznego jest zmienna: od 1,7 m do 1,9 m . Maksymalna wysokość płaszczyzny pionowej elewacji od poziomu terenu do szczytu attyki wystających elementów budynku wynosi 57,5 ​​m. Mieszkania projektuje się od I do pięter 1-17 włącznie. Na parterze zaprojektowano lokale wspólnoty mieszkaniowej. W przyziemiu budynku zaprojektowano pomieszczenia pod przepompownię komunalną, przepompownię przeciwpożarową, wodomierz, indywidualny punkt grzewczy, przepust kablowy oraz rozprowadzenie mediów. Na poddaszu technicznym budynku zaprojektowano komory wentylacyjne oraz wykonano przyłącza energetyczne. Każda część posiada niezależne wejście prowadzące do holu i wyposażona jest w 2 windy o udźwigu 400 kg i 630 kg. Pomieszczenia maszynowe wystają ponad płaszczyznę dachu. W każdej części każdego budynku mieszkalnego, dla celów ewakuacji i komunikacji pomiędzy piętrami, zaprojektowano klatki schodowe bezdymne H1 (wyjście na klatkę schodową z piętra przez strefę powietrza zewnętrznego). Z każdego przedziału piwnicznego każdego budynku mieszkalnego zaprojektowano niezależne wyjścia. Wyjścia na dach zapewnione są poprzez klatki schodowe. W miejscach gdzie występuje różnica wysokości dachów montuje się metalowe schody pionowe.

Rozwiązania konstrukcyjne i przestrzenne

Poziom odpowiedzialności budynku to II (normalny). Budynki mieszkalne wielomieszkaniowe projektuje się z trzech odrębnych budynków mieszkalnych (budynki 12, 14, 26). Sekcje wieżowców oddzielone są od siebie szwami sedymentacyjno-temperaturowymi. Projekt konstrukcyjny wielokondygnacyjnych budynków panelowych to system krzyżowy wykonany z wyrobów serii 137 firmy ZAO DSK BLOK, z konstrukcjami ścian i piwnic wykonanymi z monolitycznego żelbetu. Ściany zewnętrzne nośne stanowią jednowarstwowe płyty żelbetowe o grubości 160 mm (beton B22,5, B15, F50) z ociepleniem elewacji (grubość izolacji 150 mm) i tynkiem. Ściany zewnętrzne nośne w dylatacjach - płyty żelbetowe trójwarstwowe z połączeniami elastycznymi, wykonane z betonu B22,5 i B15, F75 o łącznej grubości 420 mm (na poddaszu o grubości 350 mm), z warstwą środkową izolacji ze styropianu o gęstości 50 kg/m200 i grubości XNUMX mm. Połączenie ścian zewnętrznych jest zamknięte. Ściany zewnętrzne nienośne - płyty osłonowe żelbetowe o gr. 120 mm (beton B15, F50) z ociepleniem elewacji (grubość izolacji 150 mm) i tynkiem. Ściany zewnętrzne w piwnicy wykonane są z betonu zbrojonego monolitycznego B25, W6, F100, poniżej obszaru ślepego o grubości 300 mm z izolacją penoplex (grubość warstwy 50 mm), powyżej obszaru ślepego o grubości 160 mm z izolacją penoplex o grubości 100 mm i wykończony kamieniem betonowym „Meliconpolar” o grubości 120 mm. Ściany wewnętrzne stanowią prefabrykowane płyty żelbetowe z betonu B15 i B22,5 o grubości 160 mm, w piwnicy z żelbetu monolitycznego o grubości 200 mm (beton B25, W6, F100). Stropy stanowią prefabrykowane płyty żelbetowe o grubości 160 mm z betonu B15, podparte z trzech i dwóch stron, nad piwnicą - z żelbetu monolitycznego B25, F50 o grubości 200 mm. Strop nad przejazdem wykonany jest z płyt żelbetowych monolitycznych na belkach, osadzonych na słupach żelbetowych monolitycznych o przekroju 400x600mm. Beton B25, W6, F100. Płyty balkonowe to prefabrykaty żelbetowe o grubości 160 mm wykonane z betonu B22,5, W2, F75, połączone z płytą stropową, z wkładkami termicznymi w rejonie przejścia przez ściany zewnętrzne. Szyby wind (grubość ścian 120 mm), bloki wentylacyjne, kabiny sanitarne, nadproża są prefabrykowane żelbetowe. Schody wykonane są z prefabrykowanych podestów żelbetowych. Konstrukcje dołów, ganków i ramp wykonane są z monolitycznego żelbetu. Połączenie płyt nośnych z płytami stropowymi stanowi złącze pomostowe, w którym siły przenoszone są na podłogę poprzez płytę stropową. Wszystkie prefabrykowane konstrukcje są łączone ze sobą poprzez spawanie. Sztywność przestrzenną i stabilność budynku zapewnia wspólna praca ścian poprzecznych i podłużnych w połączeniu z płytami podłogowymi. Wszystkie elementy prefabrykowane produkowane przez JSC DSK BLOK odpowiadają obciążeniom pojedynczego domu. Stopień odpowiedzialności budynku to II. Obliczenia wykonała firma LenNIIproekt OJSC stosując równoważną metodę wymiany, uwzględniając wspólną pracę części nadziemnej budynku i fundamentów według programu Lyra 9.6. Jako wysokość 0,000 m przyjmuje się wysokość wierzchołka żelbetowej płyty stropowej pierwszego piętra w części mieszkalnej, odpowiadającą rzędnej bezwzględnej 14.70 (bud. 14), 15.40 (bud. 12), 15.70 (bud. 26). ocena. Fundamenty wszystkich budynków są palowane. Kraty budynków to płyty wykonane z betonu zbrojonego monolitycznego o grubości 600 mm (beton B25, F100, W6). Przygotowanie do rusztów wykonane jest z betonu B7,5 o grubości 100 mm. Pale w budynkach są prefabrykowane, żelbetowe, zespolone o przekroju 40x40 cm, długości 23 m (12+11) i 24 m (12+12 dla budynku 26), wykonane z betonu B25, F100, W8. Bezwzględna wysokość dna pali minus wynosi 10.55 (bud. 12), 11.25 (bud. 14), 11.00 i 11.25 (bud. 26). Zaprojektowane pole pali przewiduje wykorzystanie pali wykonanych wcześniej (pale nowe są podobne do pali wykonanych wcześniej). Na podstawie wyników badań gruntów z palami nie potwierdzono obliczonego obciążenia pala, przyjętego na poziomie 80 tf. Połączenie pali z rusztem jest sztywne. Metodą wbijania pali jest wbijanie z dna wykopu (z uwzględnieniem kolejności wznoszenia sąsiednich odcinków). Dokumentacja projektowa przewiduje badania pali. Zgodnie z protokołem badań inżynieryjno-geologicznych przyjęto: Podstawę pali budynku nr 12 stanowi glina pylasta lekka, ogniotrwała z soczewkami z piasku, żwiru i otoczaków o E = 120 kg/cm2, φн = 23°, e = 0,557, IL = 0,31, glina pylasta plastyczna z warstwami piasku o E = 100 kg/cm2, φн = 22°, е = 0,665, IL = 0,52, piasek żwirowy gęsty o E = 410 kg/cm2, φн = 40° , е = 0,54, glina lekka pylasta, półstała z fragmentami piaskowca, nawarstwiona E = 130 kg/cm2, φн = 14°, e = 0,645, IL = 0,04; podstawa pali budynku 14 – glina pylasta lekka miękkoplastyczna z soczewkami piasku, żwiru i otoczaków o E = 110 kg/cm2, φн = 23°, e = 0,586, IL = 0,34, glina pylasta plastyczna z warstwami piasku o E = 100 kg /cm2, φн =22°, е =0,652, IL =0,58, gęsty piasek pylasty o E=170 kg/cm2, φн = 29°, е = 0,59; podstawa pali budynku 26 – glina pylasta lekka, półstała z fragmentami piaskowca, warstwowa, przemieszczona E = 120 kg/cm2, φн = 15°, е = 0,638, IL = 0,08 oraz glina pylasta lekka, twarda z fragmentami piaskowca , warstwowo o E = 170 kg/cm2, φн = 19°, e = 0,543, IL = -0,16. W momencie rozpoczęcia badania budowa budynków była już w toku, w okresie budowy nie prowadzono monitoringu opadów atmosferycznych. Dodatkowo w badaniu zbadano wyniki obserwacji odkształceń fundamentów wznoszonych budynków. Z wyników obserwacji wynika, że ​​nie zanotowano istotnej nierównomierności opadów. Aby ocenić ogólną sytuację w zakresie odkształceń fundamentów budynków, przeprowadzono pomiary rolek wznoszonych budynków. Rzeczywiste wartości rolek są mniejsze niż dopuszczalne wartości wskazane w tabeli. 4.1 TSN 50-302-2004.