Rozwiązania architektoniczne i urbanistyczne

Odbudowany budynek wzniesiono w latach 1722-1725 według „wzorowego projektu domu dla wybitnych osobistości”. W latach dwudziestych XIX wieku budynek został przebudowany. W 1820 roku przeprowadzono generalny remont, w ramach którego wymieniono część kondygnacji, dobudowano nową klatkę schodową w miejsce rozebranej i dobudowano trzecie piętro od strony dziedzińca. W pomieszczeniach drugiego piętra po obu stronach osi 2, pomiędzy osiami A-B, zachowały się piece kaflowe, kolumny ze sztucznego marmuru, sztukaterie i marmurowe parapety. Dla tych obiektów objętych ochroną zostanie sporządzona odrębna dokumentacja projektowa dotycząca ich renowacji. Na drugim piętrze, w fasadzie głównej, zachował się granitowy balkon z kutą kratą z monogramem właściciela. Wymiary budynku w rzucie - 21,42 m (elewacja od ulicy) x 15,22 m. Wysokość zwisu okapu dachu od poziomu chodnika ulicy wynosi 10,40 m, od strony dziedzińca - 11,95 m. Wysokość kalenicy dachu dwuspadowego od poziomu chodnika poziom chodnika wynosi 15,55 m. Ściany zewnętrzne i wewnętrzne wykonane są z cegły pełnej. Wykończenie elewacji - tynkowanie na mokro i malowanie farbą silikatową. Podstawa wykonana jest z wapienia. Wypełnienia okien stanowią malowane profile drewniane z oknami podwójnie szybowymi oraz witrażami w piwnicy. Na poddaszu okna typu Velux. Pokrycie jest szczytowe na konstrukcjach stalowych łączonych. Dach jest stalowy z powłoką polimerową, spusty są zewnętrzne, uporządkowane. Dokumentacja projektowa przewiduje: budowę dwóch nowych klatek schodowych typu L1, windę o nośności 630 kg, częściową wymianę podłóg, likwidację dwóch dołów podwórzowych, rozbiórkę obmurowania części otworów okiennych parteru posadzki na elewacji dziedzińca oraz wykonanie otworu drzwiowego w celu wymiany okna. Główne wejście do budynku prowadzi przez parter. Obie klatki schodowe posiadają wyjścia na zewnątrz w stronę dziedzińca. Na parterze znajdują się następujące pomieszczenia: hol z windą dla osób niepełnosprawnych, szatnia, recepcja, kasa, pomieszczenie gospodarcze, kiosk apteczny, wodomierz, zasilacz, tablica elektryczna pokój, łazienki, przedpokój przed klatką schodową i szyb windy. Pomieszczenia Centrum Zapłodnienia In Vitro zaprojektowano na pierwszym, drugim i trzecim piętrze. Na poddaszu znajdują się pomieszczenia rezerwowe (z oknami typu Velux) oraz komora wentylacyjna.

Rozwiązania konstrukcyjne i przestrzenne

Zgodnie z wnioskiem technicznym z oględzin istniejących obiektów, istniejący dwukondygnacyjny murowany budynek mieszkalny z podpiwniczoną kondygnacją został zbudowany według schematu konstrukcyjnego ściany. W 1963 roku przeprowadzono remont budynku według projektu Instytutu Lenzhilproekt, dobudowano trzecie piętro od strony dziedzińca. W momencie przeprowadzania dodatkowych badań budynek nie był użytkowany. Ściany zewnętrzne murowane z cegły pełnej na zaprawie wapiennej. Grubość ścian w piwnicy wynosi 750-900 mm, na pierwszym piętrze - 420-700 mm, na drugim piętrze - 430-600 mm. Wewnętrzne ściany nośne o grubości 560 mm wykonane są z cegły pełnej. Stwierdzono, że stan ścian jest zdatny do użytku. Stropy nad parterem wykonane są kilku typów: sklepienia cylindryczne ceglane z szalunkami, belki drewniane oraz prefabrykowane płyty żelbetowe na belkach metalowych (w czasie remontu w 1963 r.). Stwierdzono, że stan techniczny stropów na sklepieniach ceglanych i belkach stalowych walcowanych jest sprawny. Stan techniczny podłogi z belkami drewnianymi uznaje się za niedopuszczalny. Część stropu nad pierwszym piętrem wykonana jest z drewnianych belek. Pozostała część podłogi wykonana jest z prefabrykowanych płyt żelbetowych na metalowych belkach. Stropy nad drugim i trzecim piętrem wykonane są z prefabrykowanych płyt żelbetowych na metalowych belkach. Stwierdzono, że stan podłóg na belkach metalowych jest sprawny. Stan sufitu na drewnianych belkach uważa się za niedopuszczalny. Powłokę ukończono podczas generalnego remontu w 1963 roku. Konstrukcją nośną dachu są krokwie drewniane. Klatkę schodową wykonano podczas remontu w 1963 roku z prefabrykowanych stopni żelbetowych na metalowych podłużnicach. Stwierdzono, że stan schodów jest zdatny do użytku. W wyniku wykopalisk okazało się, że budynek wzniesiono na fundamentach z pasmowego gruzu. Wysokość bezwzględna podstawy fundamentów wynosi +1.07. Głębokość podstawy fundamentów w stosunku do powierzchni gruntu wynosi 2,3 m. Stan fundamentów uznaje się za sprawny. Zgodnie z wnioskiem o warunkach inżynieryjno-geologicznych i hydrogeologicznych terenu sporządzonym na podstawie danych archiwalnych, podstawą podbudowy gruzowej jest warstwa IGE-2 – piasek pylasty z rzadkimi pozostałościami roślinnymi, o średniej gęstości, nasycony z wodą, która ma następujące właściwości: ρn = 2.01 t /m3; сn=0,04 kg/cm2; φ =30o; E=180 kg/cm2. W trakcie oględzin fundamentów wykonano sondowanie dynamiczne gruntu pod podbudową fundamentową, które potwierdziło otrzymane dane. Obliczony opór gruntu pod podstawą fundamentu wynosi 2,29 kg/cm2. Poziom wód gruntowych w wyrobiskach stwierdzono na głębokości 0,6 m od poziomu parteru, na wysokości bezwzględnej +1,78 m. Maksymalnego poziomu wód gruntowych należy spodziewać się w okresach roztopów i intensywnych opadów na głębokości 1,0 m z powierzchni ziemi, na poziomie bezwzględnym 2.00. Wody gruntowe nie są agresywne w stosunku do betonu o normalnej przepuszczalności. W wyniku obliczeń sprawdzających konstrukcje nośne budynku wyciągnięto następujące wnioski: nośność fundamentów i nośnych ścian ceglanych jest wystarczająca do przeniesienia obciążeń obliczeniowych. Budynek zaliczany jest do trzeciej kategorii stanu technicznego. Względny znak 0,000 odpowiada absolutnemu znakowi +3,250. Dokumentacja projektowa przewiduje rozbiórkę konstrukcji istniejącej klatki schodowej, istniejącej podłogi w piwnicy, części stropu na wszystkich kondygnacjach w celu montażu nowej klatki schodowej, istniejących ścian poddasza i więźby dachowej. Przewidziano wzmocnienie drewnianych belek stropowych nad parterem i pierwszym piętrem. Dokumentacja projektowa przewiduje wykonanie płyty energetycznej dla kondygnacji parteru, stropów w rejonie zdemontowanej klatki schodowej, schodów, ścian stropu poddasza oraz układu krokwiowego. Płytę stropową parteru zaprojektowano o grubości 150 mm z betonu klasy B20, W6 z żebrami monolitycznymi do późniejszego montażu nośnych ścian ceglanych, które układa się przy użyciu preparatu z tłucznia kamiennego zalanego bitumem. Stropy zaprojektowano jako monolityczne żelbetowe o grubości 150 mm, w szalunkach trwałych z blachy falistej na belkach metalowych. Belki wykonane są z dwuteowników zgodnie z STO ASChM 20-93 ze stali C245, blachy falistej N114-750-0.8 zgodnie z GOST 24045-94, beton klasy B20. System krokwi stanowią belki metalowe wykonane z dwuteowników wg STO ASChM 20-93, wykonane ze stali C245. Pokrycie wykonane jest ze stali dachowej z powłoką polimerową. Schody zaprojektowano z prefabrykowanych stopni żelbetowych na metalowych podłużnicach. Podesty schodów wykonane są z betonu zbrojonego monolitycznego, wykonanego z betonu klasy B20, na belkach metalowych. Szyb windy zaprojektowano jako szyb żelbetowy monolityczny, wykonany z betonu klasy B20. Obliczenia konstrukcji nośnych przeprowadzono przy użyciu kompleksu obliczeniowo-projektowego SCAD w wersji 11.3. Maksymalne przemieszczenie poziome szczytu budynku wynosi 9,7 mm, co nie przekracza wartości maksymalnych dopuszczalnych. Obliczenie dodatkowego osiadania odbudowanego budynku przeprowadzono za pomocą programu „Zapytanie” PVK SCAD 11.3, wykorzystując dane z protokołu badań geotechnicznych. Maksymalne dodatkowe osiadanie wyniosło 0,483 mm, co nie przekracza wartości maksymalnych dopuszczalnych. Zakończono oględziny sąsiednich budynków. Zagrożonych jest pięć istniejących budynków.Na podstawie przeprowadzonych obliczeń stwierdzono, że w trakcie prac budowlanych związanych z przebudową budynku i jego późniejszą eksploatacją nie przewiduje się dodatkowych osiadań istniejących budynków.