Rozwiązania architektoniczne i urbanistyczne

Główne wymiary budynku w osiach wynoszą 52.5 m x 24 m. Projektowany budynek ma plan prostokąta, z łączonym płaskim dachem, obsługiwanym przez dwie klatki schodowe, które dzielą każde piętro (od 2. do 9.) na dwie przeciwległe części. W budynku projektowana jest piwnica z przeznaczeniem na pomieszczenia gospodarcze i komunikacyjne. Wysokość budynku od powierzchni gruntu do szczytu attyki wynosi 30.54 m (34.44 m w obszarze komory wentylacyjnej). Stopień trwałości budynku - II. Stopień odporności ogniowej budynku – II. Klasa funkcjonalnego zagrożenia pożarowego - F5.2. Klasa zagrożenia pożarowego konstrukcji budynku to C0. Budynek ma dziewięć kondygnacji. Wysokość pomieszczeń w budynku: 3.02 m; w komorach wentylacyjnych - 3.6 m. Konstrukcje nośne - rama żelbetowa monolityczna (słupy, poprzeczki, płyty stropowe, klatki schodowe i windy). Dach płaski, ocieplony, z wewnętrznym drenażem. Zewnętrzne konstrukcje ścian osłonowych: - trójwarstwowe płyty warstwowe firmy „Armax” z niepalną izolacją „PAROC” na bazie skał bazaltowych = nie mniej niż 115 kg/m3, grubość 150 mm. Zmierzony zmniejszony opór przenikania ciepła 3,16 m2°C/W Obliczenie grubości izolacji, patrz. Aneks 1. - aluminiowe konstrukcje witrażowe firmy JSC „EuroStroyStandart” Profil: elewacja aluminiowa „izolowana termicznie” wypełniona oknami jednokomorowymi z podwójnymi szybami, ze szkłem energooszczędnym. Przezroczyste wypełnienie witrażowe: okno z podwójną szybą zgodnie z GOST 24866-99: okno z podwójną szybą w klasie 6M1-14Ag-I4; Profil aluminiowy systemu profili Krasnojarsk zgodnie z GOST 22233-2001, grupa palności - G1 zgodnie z GOST 30244-94, grupa palności - B1 zgodnie z GOST 30402-96, grupa zdolności do tworzenia dymu - D1 zgodnie z GOST 12.1.04489, grupa pod względem toksyczności produktów spalania - T1 zgodnie z GOST 12.1.04489; Kolor profilu ciemnobrązowy. Okna metalowo-plastikowe zgodnie z GOST 30674-99 z oknami z podwójnymi szybami i szkłem energooszczędnym zgodnie z GOST 24866-99. Cokół wykonany z bloczków z betonu komórkowego (GOST 21520-89) D600, wytrzymałość M35, z zaprawą klejącą; izolowane od zewnątrz płytami Penoplex 45 y=45 5=80 mm (produkowane wg TU 5767-006-56925804-2007), płytki elewacyjne Tranitogres (granit ceramiczny). Przegrody wewnętrzne: o grubości 250 mm, wykonane z pustakowej ceramicznej cegły efektywnej KORPu1NF/150/1.2/50/GOST530-2007 ze zbrojeniem i elementami mocującymi wg serii 1.431.6-28 na zaprawie cementowo-piaskowej M50. przegrody o grubości 100 mm wykonane z bloczków ściennych z betonu komórkowego (GOST 21520-89) D400, wytrzymałość M35 z zaprawą klejącą. Wzmocnienie poprzez 2 rzędy bloków; przegrody o grubości 200 mm wykonane z bloczków ściennych z betonu komórkowego (GOST 21520-89) D400, wytrzymałość M35 z zaprawą klejącą. Wzmocnienie poprzez 2 rzędy bloków; Przegrody odporne na wilgoć wykonane są z płyty wiórowej pełnej o grubości 30 mm, pokrytej folią melaminową, z powierzchnią nośną z laminowanego tworzywa sztucznego o grubości 0,8 mm. Dach budynku wykonany jest z: Nieeksploatacyjnego pokrycia dachowego, kombinowanego o niskim nachyleniu, izolowanego walcowanego dywanu bitumiczno-polimerowego (Isoplast) o grubości 4,5 mm, grupa palności G1, produkowanego według (TU 5774-00505766480-96) . Wierzchnią warstwę izolacji stanowi niepalna płyta z wełny mineralnej RUF BATTS V (Rockwool) = 190 kg/m3, k=0,045 - 40 mm (TU 5762-005-45757203-99). Dolną warstwę izolacji stanowi niepalna płyta z wełny mineralnej RUF BATTS N (Rockwool) = 115 kg/m3, k = 0,042 -130 mm (TU 5762-005-45757203-99). Paroizolacja typu ROCKbarrier o grubości 0,2 mm. Na monolitycznej płycie żelbetowej o grubości 200 mm. Dach nad komorami wentylacyjnymi nie jest użytkowany, do wejścia na dach służą dwie zewnętrzne pionowe metalowe drabinki. Odprowadzenie wody z dachu odbywa się za pomocą wewnętrznego systemu drenażowego. Opady atmosferyczne usuwane są za pomocą lejków ujęcia wody zamontowanych na dachu, dochodząc do pionowych pionów zamontowanych na ścianach budynku, następnie opady przedostają się do kanalizacji zewnętrznej (patrz rozdział VK). Schody i windy łączą pierwsze z dziewiątym piętrem. Windy dostępne są w wersjach o udźwigu 400 kg i 1000 kg. JSC „Zakład wind Shcherbinsky”. Jedna z wind została zaprojektowana z kabiną o głębokości 2550 mm. Szyby wind zlokalizowane są w centralnej części budynku, maszynownie znajdują się na dachu. Głównym kolorem budynku archiwum jest beż RAL 9003. Pomieszczenia pomocnicze i administracyjne zlokalizowane są na pierwszym piętrze pomiędzy osiami 1-5, A-D. Wejście do komór wentylacyjnych odbywa się po wewnętrznych schodach monolitycznych typu H 2. Dostęp na dach komór wentylacyjnych odbywa się za pomocą metalowych pionowych drabin o szerokości 800 mm typu P 1 (GOST R 53254-2009. Pionowe schody metalowe prowadzą z poziomów +29.850 do poziomu szczytu powłoki. Standardowe oświetlenie pomieszczeń budynku zapewnia oświetlenie przez okna w ścianach zewnętrznych oraz oświetlenie sztuczne świetlówkami zgodnie z SNiP 23-05-95*. Standardowa wartość KEO jest zapewniona w pomieszczeniach o stałym przebywaniu ludzi (wg SanPiN 2.2.1/2.1.1.1278-03 2.1.1 i SNiP 23-05-95*). W warsztacie sprzętowym znajduje się strefa niedostatecznego oświetlenia (SanPiN 2.2.1/2.1.1.1278-03 pkt 2.3.5), miejsce pracy znajduje się w obszarze o wystarczającym świetle naturalnym, pomieszczenie to ma bardzo jasne wnętrze dekoracja. Szwalnia nie jest pomieszczeniem, w którym stale przebywają ludzie, posiada strefę niedostatecznego oświetlenia naturalnego (SanPiN 2.2.1/2.1.1.1278-03 p. 2.3.5), miejsce pracy zlokalizowane jest na obszarze o dostatecznym dostępie naturalnym jasny, ten pokój ma bardzo jasny wystrój wnętrz. Standardowa wartość KEO zgodnie z SP-23-102-2003 klauzula 8.8 przy głębokości pomieszczeń roboczych 5 m lub więcej przyjmuje się jako 0,6% w odniesieniu do kombinowanego systemu oświetlenia. Wszystkie rozpatrywane szafy mają głębokość większą niż 5 m.

Rozwiązania konstrukcyjne i przestrzenne

Rozwiązania konstrukcyjne opracowano dla następujących warunków konstrukcyjnych: stopień odpowiedzialności budynku – I6; stopień odporności ogniowej - I; szacunkowa średnia miesięczna temperatura -26 C° (SNiP 23-01-99); przyjmuje się obciążenie śniegiem Sg=1.8 kPa (III region śnieżny); standardowa wartość ciśnienia wiatru Wo=0.3 kPa (region II zgodnie z SNiP 2.01.07-85*). Wartości obciążeń standardowych przyjęto zgodnie z wymaganiami SNiP 2.01.07-85*. Obliczenia konstrukcyjne przeprowadzono zgodnie z wymaganiami SNiP 52-01-2003. Warstwę ochronną żelbetowych konstrukcji nośnych przyjmuje się zgodnie z SNiP II-2-80. Budowę geologiczną stanowiska, według danych wiertniczych do głębokości 32.0 m, reprezentują: współczesne utwory technogeniczne (tIV), osady górnego czwartorzędu o genezie jeziorno-lodowcowej (igui) i lodowcowej (gIII), leżące nad iłami dolnego kambru (G1). Utwory technogeniczne reprezentowane są przez zagęszczone gleby masowe o miąższości do 4.2 m. Należy zwrócić uwagę na niejednorodność składu litologicznego IGE-1 oraz obecność w nich materii organicznej i warstw gleb słabo torfowych. Osady jeziorno-lodowcowe reprezentowane są przez gliny półstałe (IGE-2), leżące pod utworami technogenicznymi na głębokościach 1.8–4.2 m (abs. wz. 5.1 m - 7.6 m). Miąższość iłów wynosiła od 1.0 m do 5.1 m. Osady lodowcowe reprezentowane są przez warstwę iłów o konsystencji miękkiej plastycznej do półstałej, a lokalnie przez twarde gliny piaszczyste. Osady lodowcowe odsłonięto na głębokościach od 4.2 m do 7.1 m (abs. wz. 2.1 m - 5.2 m). Całkowita miąższość warstw lodowcowych sięga 19.8 m. Osady systemu kambryjskiego dolnego odcinka odsłonięto na głębokościach od 21.0 m do 24.4 m (bezwzględne). wz. minus 11.5 mm - minus 15.2 m) i są reprezentowane przez twarde gliny. Miąższość odsłoniętej gliny sięga 11.0 m. Na badanym obszarze wody podziemne gromadzą się w warstwach, soczewkach i gniazdach piasku w glebach ilastych o utworach technogenicznych, o genezie jeziornej i lodowcowej. W okresie objętym badaniami, we wszystkich studniach odkryto wody gruntowe na głębokościach od 0.9 m do 2.6 m (absolutna). wz. 6.7 m - 8.4 m). Wody są swobodnie płynące. Maksymalnych poziomów wód gruntowych należy spodziewać się w pobliżu powierzchni ziemi (bezwzględnych). wz. ~8.0 m - 9.0 m). W strefie przemarzania występują gleby masowe (IGE-1) i gliny jeziorno-lodowcowe (IGE-2). Standardowa głębokość sezonowego zamarzania dla gleb masowych wynosi 1.69 m, dla iłów -1.14 m. Pozostałe gleby leżą poniżej głębokości sezonowego zamarzania. W zależności od stopnia zagrożenia mrozem gleby w strefie zamarzania są średnio falujące (IGE-1) i silnie falujące (IGE-2) - T.B.27 GOST 25100-95. Wody gruntowe, zgodnie z SNiP 2.03.11-85, nie są agresywne w stosunku do betonów klas W4, W6, W8 i do zbrojenia konstrukcji żelbetowych (przym. 5, arkusz 3).3. Wody gruntowe, zgodnie z GOST 9.602-2005, charakteryzują się niską agresywnością korozyjną w stosunku do powłoki kabla ołowianego i wysoką korozją w stosunku do aluminium (przym. 5, arkusz 4). Gleby, zgodnie z GOST 9.602-2005, mają wysoki stopień agresywności korozyjnej w stosunku do konstrukcji wykonanych ze stali węglowej i niskostopowej. Jako grunt fundamentowy pod dolnym końcem pali przyjmuje się warstwę IGE 5 (E=14,0 MPa, IL=0.25, c=36.0 kPa, f=25°). Do prac wykorzystano pale wiercone, wykonane w technologii „Fundex”. Średnica końcówki tnącej d=670 mm, średnica lufy 520 mm. Materiał pala: beton klasy B30, klasa wodoprzepuszczalności W=6, klasa mrozoodporności F=100. Zakłada się, że obciążenie obliczeniowe dla pali BNS 520/670-172 wynosi 180 tf. Projekt konstrukcyjny budynku rozwiązano za pomocą ramy usztywnionej, w której główne konstrukcje nośne tworzą układ słupów, poziomych stropów talerzowych, belek i pionowych przepon sztywności. Monolityczny, żelbetowy szkielet nośny budynku Archiwum został zaprojektowany na podstawie obliczeń wykonanych w programie obliczeniowo-analitycznym „Structure CAD Office v.11.5” o numerze licencji 58902A6C. Monolityczne żelbetowe konstrukcje nośne wykonywane są z betonu klasy B30. Wzmocnione pojedynczymi prętami, siatkami i ramami ze zbrojenia roboczego A500 dla elementów prętowych i A400 dla elementów płytowych. Wzmocnienie konstrukcyjne przyjmuje się w klasie A240. Ramy wzmacniające należy wykonać zgodnie z rysunkami marki KZh.