Rozwiązania projektowe dla planu zagospodarowania przestrzennego

 Dokumentacja robocza „Restauracji zespołu ogrodowo-parkowego” przewiduje renowację i rekonstrukcję zespołu ogrodowo-parkowego: Przywrócenie historycznego rysunku planu ogólnego; Odbudowa sieci dróg, przejść, obszarów technologicznych i pieszych; Przywrócenie pionowego układu terytoriów; Odtworzenie nawierzchni drogowej z uwzględnieniem konieczności uporządkowania terenów pieszych i rekreacyjnych; Przywrócenie historycznych cech planistycznych trawników, ich układu i znaków pionowych; Przywrócenie dekoracyjnego wystroju trawników z odtworzeniem bulionów na alei głównej; Rekonstrukcja małych form na podstawie zachowanych próbek i analogów; Badania dendrologiczne i wycinka sanitarna plantacji drzew; Budowa ślepych obszarów, chodników, ramp. Wymiana i renowacja terenów zielonych; Główny obszar zespołu – parter centralny – wejście na teren, odtwarzany jest według rysunków autora z lat 1907-1910. Na środku placu zaprojektowano duży trawnik o skomplikowanym kształcie z ogrodami kwiatowymi i nasadzeniami przyciętych krzewów w formie kul. Przylegająca do placu aleja centralna, główna oś zespołu parkowego, zostaje odtworzona ze wszystkimi znajdującymi się na niej wcześniej elementami. Nawierzchnię drogową placu i alei zaprojektowano z asfaltu w kolorze czerwonej cegły, imitującego historyczny chodnik. Teren przy alei centralnej naprzeciw pawilonu 12a jest restaurowany w sposób historyczny. Zaprojektowane przez autorów projektu 1910. w centrum terenu fontanna i basen naprzeciwko pawilonów 5 i 8 nie są odnawiane, ale zostały zaprojektowane w tej samej konfiguracji w formie kwiatowych parterów otoczonych podwyższonymi betonowymi krawężnikami. Po obu stronach alei centralnej, prostopadle do niej pomiędzy pawilonami, przywraca się historyczny układ poprzez budowę owalnych placów z trawnikami i wejściami do pawilonów.Teren pomnika otacza nowy krawężnik, nowy układ pionowy przeprowadza się, układa nowy trawnik i sadzi przycięte krzewy wzdłuż konturu. Teren przed pomnikiem wyłożono płytami betonowymi, zamontowano także dwa betonowe wazony wzorowane na zabytkowych. Oczyszczono granit pomnika i naprawiono uszkodzenia. Przy pawilonie 35 (budynek administracyjny) zaprojektowano teren, od strony zachodniej przy wejściu usługowym zlokalizowano część rekreacyjną, zgodną z pierwotnym układem. Obwodnicę zaprojektowano o szerokości 5,5 m jako dwupasmowy przejazd wewnątrzblokowy. Pomiędzy pawilonami szpitalnymi 10-20 i 9-21 stworzono warunki dojazdu do wejść do pawilonów i zakrętów dla karetek, zachowując przy tym historyczny układ. Do pawilonów strony parzystej (10-20) proponuje się dojście od północnego odcinka obwodnicy zjazdem powrotnym do pawilonów strony nieparzystej (9-21) od południowego odcinka drogi. Dzięki temu można uniknąć konieczności przejeżdżania pojazdów przez parter centralny i wzdłuż niego alejki dla pieszych, przeznaczone dla pieszych i rekreacji pacjentów. Wzdłuż północnego odcinka obwodnicy zachowały się kamienne budynki na odpady wielkogabarytowe oraz zaprojektowano 4 stanowiska kontenerowe na odpady z pawilonów szpitalnych. Od południa, wzdłuż tego odcinka drogi, trwa remont chodnika. Na terenach po zachodniej stronie pawilonów 1/3 i 2/4 odtworzono układ historyczny. Na terenach przy pawilonach 5-7 i 6-8 wykonano układ uwzględniający nowe przeznaczenie budynków - edukacyjny i edukacyjno-medyczny. Na pustym terenie pomiędzy pawilonami 33 i 35 w projekcie zaproponowano budowę nowego budynku, który przewidywano w planie zagospodarowania przestrzennego autorów projektu. W przyszłości południowy odcinek obwodnicy na terenie przylegającym do budynku kościoła od północy umożliwi dodatkowo budowę nowego budynku chrzcielnego. Tereny wokół kościoła, pawilonu patologicznego i pawilonu edukacyjnego 40 zaprojektowano jako jednolity teren rekreacyjny dla parafian, osób odwiedzających oddział patologii i studentów. Obszar terenu przylegającego do strefy bezpieczeństwa, ograniczony od zachodu budynkami nr 46 i 45 – stołówką i internatem, od wschodu – budynkiem nr 47, od północy – zachowanym odcinkiem betonowego płotu , od południa - przy obwodnicy - stanowi strefę administracyjno-gospodarczą i wymaga dodatkowego opracowania projektowego, opracowania inżynierskiego oraz projektu zagospodarowania przestrzennego i zagospodarowania budynków niezbędnych do funkcjonowania zespołu szpitalnego. Szczegółowe omówienie poszczególnych elementów założenia parkowego zob fragmenty planu ogólnego. Małe formy architektoniczne - latarnie, ławki i urny, wazony, klomby, klomby, rozmieszczone są na rzucie ogólnym według rysunku historycznego z 1910 roku. Projekt przewiduje wykonanie analogii zachowanych waz i urn ze współczesnego betonu. Latarnie dekoracyjne produkowane są przez firmę Saros w oparciu o analogi z początku XX wieku. Ogrodzenia trawnikowe zaprojektowano tak, aby były metalowe, podobne do istniejących drewnianych. Ławki ogrodowe na metalowej podstawie zaprojektowane są na wzór ławek z początku XX wieku. Na terenie całego parku planuje się odtworzyć bogatą dekoracyjną kompozycję roślinną, rabaty kwiatowe i przystrzyżone trawniki. Ze względu na niemożność w rzeczywistej sytuacji obniżenia ślepych powierzchni poszczególnych budynków do poziomu historycznego, odwodnienia z ganków, dołów i schodów oraz oznaczenia wejść do pawilonów zostaną doprecyzowane w trakcie nadzoru projektowego. Do odprowadzania wody z budynków zaprojektowano korytka dopływowe wody deszczowej z przyłączem do kanalizacji deszczowej. Istniejące budynki i konstrukcje pomocnicze (metalowe hangary, zbiorniki, wiadukty, nieużywane ogrodzenia itp.), które nie odpowiadają potrzebom współczesnego użytkowania terenu, podlegają rozbiórce. Place betonowe i asfaltowe, dojazdy, hałdy piasku, tłucznia, ziemi, nasypów, składowisk śmieci są rozbierane, a na ich miejscu prowadzone są prace planistyczne zgodnie z projektem. Trwa demontaż istniejących krawężników. Krawężniki granitowe zwracane są do ponownego wykorzystania. Odtworzenie historycznego betonowego ogrodzenia wokół zespołu i głównego wejścia (zob.

Propozycje projektów.

Zgodnie z zadaniem planuje się przywrócenie układu pionowego w wyznaczonych granicach. Głównym czynnikiem wpływającym na decyzję o układzie pionowym jest maksymalne zachowanie istniejących terenów zielonych. Wdrożenie rozwiązania architektoniczno-planistycznego przy przywracaniu kompozycji wolumetryczno-przestrzennej wśród istniejących zachowanych terenów zielonych odbywa się przy minimalnym dodatku gleby roślinnej na trawnikach w pobliżu istniejących drzew (nie więcej niż 10 cm przy szyjce korzeniowej z drzewa). Głównymi elementami terenu podlegającymi planowaniu pionowemu są ścieżki i platformy. Zgodnie z TSN 31-325-2002 i wytycznymi Klienta wykonywane jest wzmocnienie konstrukcji nawierzchni drogowej, w ramach którego ułożona zostanie nowa nawierzchnia asfaltowa głównej obwodnicy. Sekcję przedstawiono w następujący sposób: Schemat nawierzchni drogowych z przekrojami konstrukcyjnymi według rodzaju nawierzchni. Plan organizacji pomocy. Materiały graficzne sporządzane są zgodnie z GOST 21.508-93, co pozwala na połączenie rysunku Planu Nawierzchni Drogi i Planu Obszaru Niewidocznego na jednym arkuszu. Istniejącą ślepą część budynków należy zdemontować. Nowy projekt strefy niewidomej został opracowany w ramach rozwiązań architektoniczno-konstrukcyjnych zgodnie z wysokością istniejącego piwnicy budynków. Zakres prac przedstawiono w formie tabelarycznej. Nawierzchnie drogowe dzieli się głównie ze względu na rodzaje powłok, które przedstawiono na „Planie nawierzchni drogowej”. Grubość warstw konstrukcyjnych nawierzchni drogowej ustala się zgodnie z zaleceniami albumu normowego 4.503 KL-1 i uwzględniając charakterystykę hydrogeologiczną terenu. Przyjmuje się, że nachylenie wzdłużne korytka ścieżki ogrodowej w kierunku najbliższych studni z pokrywami wlotów wody deszczowej wynosi co najmniej 5 ppm. Nachylenie poprzeczne nawierzchni drogi wynosi co najmniej 2%. Przypisywanie znaków przy wejściach na terytorium odbywa się z uwzględnieniem zachowania istniejących oznaczeń sąsiednich chodników i wejść. Elewacje projektowe w obrębie działki wyznaczane są w oparciu o zaproponowane rozwiązanie planistyczne oraz istniejące elewacje przy wejściach do budynków. W projekcie zaproponowano zachowanie istniejącego systemu odwadniającego przy jednoczesnym zorganizowaniu spływu powierzchniowego przy opracowywaniu planu zagospodarowania terenu. Ze względu na brak możliwości odprowadzenia wody z zagłębień w rzeźbie zaprojektowano nowe studnie deszczowe. Plan organizacji pomocy powstał w oparciu o plan ogólny i plan ułożenia. Objętości robót ziemnych podane są w arkuszu podsumowującym na planie mas ziemnych i obliczone za pomocą kartogramu.