Rozwiązania architektoniczne i urbanistyczne

Budynek pływalni zaprojektowano tak, aby można było połączyć go z dwukondygnacyjnym budynkiem ośrodka rehabilitacji społecznej osób niepełnosprawnych i dzieci niepełnosprawnych, wybudowanym pod koniec lat 70-tych. XX wiek. Dokumentacja projektowa przewiduje podjęcie działań w zakresie przebudowy ośrodka rehabilitacyjnego na terenie rozbudowy basenu: uzupełnienie istniejących otworów okiennych oraz przystosowanie części otworów okiennych do pełnienia funkcji drzwi. Projektowany budynek basenu jest dwukondygnacyjny, podpiwniczony, na rzucie prostokąta, przeznaczony do adaptacyjnego wychowania fizycznego i pływania. Budynek posiada trzy strefy pomieszczeń: strefę dla zwiedzających (hol z recepcją, garderobą, hole, sala basenowa, sale terapeutyczne i adaptacyjne wychowania fizycznego, pomieszczenia sanitarne i pomocnicze), strefę administracyjno-usługową (administracja i pomieszczenia pracownicze, pokój dyżurowy pielęgniarek), część usługową (pomieszczenia techniczne, gospodarcze, zaplecze sanitarne, pomieszczenia do przechowywania sprzętu sprzątającego). W przyziemiu zaprojektowano pomieszczenia techniczne: wodomierz, centralę grzewczą oraz pomieszczenia obsługi niecki basenowej. Basen zaprojektowano na pierwszym piętrze, posiada 1 niecki: małą (8,4 x 2,95 m) i dużą misę (15,2 x 8,4 m). Sale wyposażone są w pomieszczenia inwentarzowe, szatnie i prysznice męskie i damskie, gabinet pielęgniarki dyżurowej, pokój dyżurnego trenera oraz pomieszczenie do analizy wody. W szatniach męskich i damskich znajdują się przebieralnie dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich. Toalety w przebieralniach oraz toaleta zaprojektowana na II piętrze przystosowane są do obsługi osób poruszających się na wózkach inwalidzkich. Poprzez hol pierwszego piętra i korytarz drugiego piętra zapewnione są przejścia z projektowanego budynku do budynku ośrodka rehabilitacyjnego. Na drugim piętrze projekt obejmuje: toaletę pracowniczą, pomieszczenia administracyjne oraz poczekalnie. Elewacje, piwnice i część attykowa budynku obłożone płytami z gresu porcelanowego. Ściany zewnętrzne wyłożone są i zaprojektowane w systemie „elewacji wentylowanej”. Pokrycie dachowe - rolowane, łączone. Odpływ jest zewnętrzny i uporządkowany. Okna są metalowo-plastikowe, z podwójnymi szybami i systemem mikrowentylacji. Wykończenie lokalu następuje zgodnie z przeznaczeniem użytkowym lokalu oraz zgodnie z „Wykazem materiałów użytych do ulepszenia wykończenia obiektów zamawianych przez miasto”. Materiały do ​​ulepszonego wykończenia są akceptowane w pomieszczeniach, w których przebywają zwiedzający. W projekcie przewidziano działania zapewniające dostępność budynku, pomieszczeń i usług grupom osób dorosłych o ograniczonej sprawności ruchowej oraz niepełnosprawnym dzieciom, w tym m.in. użytkownicy wózków inwalidzkich.

Rozwiązania konstrukcyjne i przestrzenne

Budowa basenu to normalny poziom odpowiedzialności. Projekt konstrukcyjny budynku stanowi monolityczna rama żelbetowa. Ściany zewnętrzne nienośne, wykonane z pustaków ceramicznych o gr. 380 mm w gatunku M75, na TsPR M50, γ = 1,6 t/m3; konstrukcje otaczające salę basenową stanowią cegły ceramiczne pełne o grubości 380 mm, gatunek M75, na płycie TsPR M50, γ = 1,8 t/m3; w rejonie przyległym do istniejącego budynku ściany zewnętrzne wykonano z betonu komórkowego w gatunkach D500, B2,5. Ściany mocuje się do konstrukcji nośnych drutem zbrojeniowym pokrytym środkiem antykorozyjnym, a w rejonie basenów i natrysków drutem nierdzewnym. Ściany piwnic są monolityczne o grubości 200 mm. Beton B25, W8, F100. Stropy żelbetowe monolityczne, bezbelkowe, grube 220 mm. Beton B25. Monolityczne kolumny żelbetowe o przekroju 400 x 400 i 400 x 500 mm. Beton B25. Rozstaw głównych kolumn wynosi 6,0 x 6,0 m. Pokrycie stanowi monolityczna płyta żelbetowa żebrowana o grubości 150 mm. Belki główne - przekrój 400 x 850 mm, belki drugorzędne 400 x 450 mm. Sztywność przestrzenną i stabilność budynku zapewnia sztywność ram, sztywność wsporników kolumn oraz współpraca ze sztywnymi dyskami stropów. Obliczenia konstrukcji nośnych wykonano na komputerze przy pomocy programu SKAD 11.3. Schody są prefabrykowane, żelbetowe. Fundamenty posadowiono na fundamencie naturalnym w postaci monolitycznej płyty żelbetowej o grubości 500 mm. Beton B25, W8, F100. Na terenie przyległym do istniejącego budynku przyjęto fundamenty palowe z pali wgłębnych zgodnie z wydaniem serii 1.011.1-10. 1 odcinek 400 x 400 mm, długość 10 m. Beton B25, W8, F100. Przyjmuje się, że obliczeniowe obciążenie pala wynosi 41 tf/m6,5, średni nacisk na podstawę wynosi 2 tf/mXNUMX. Kratka jest listwowa, wykonana z betonu zbrojonego monolitycznego, klasy betonu B25, W8, F100. Połączenie pali z rusztem jest sztywne. Główne zbrojenie robocze konstrukcji żelbetowych A400. Pod fundamentem znajduje się zaprawa betonowa o grubości 100 mm. Obliczenia fundamentów wykonano na komputerze z wykorzystaniem programu SCAD 11.3 z uwzględnieniem eksploatacji konstrukcji naziemnych. Na styku z istniejącym budynkiem zastosowano środki konstrukcyjne i delikatne metody pracy mające na celu zabezpieczenie istniejącego budynku, a mianowicie: połączenie wspornikowe, ściankę szczelną, wbijanie pali poprzez wgłębienie. Względna wysokość 0,000 odpowiada wysokości bezwzględnej +21.400 m. Zgodnie ze protokołem badań inżynieryjno-geologicznych podłożem fundamentu jest glina wstęgowa jasna, brązowo-szara, płynno-plastyczna, R = 18,9 tf/m2. Pod wierzchołkami pali występuje szara, pylasta glina piaszczysta ze żwirem, otoczakami, głazami i tworzywem sztucznym, IL=0,44, E=95 kgf/cm2. Przed wgłębieniem masowym pali nośność pali zostanie sprawdzona za pomocą badań statycznych. Maksymalny poziom wód gruntowych występuje na głębokości 1,0 m. Wody gruntowe są lekko agresywne pod względem zawartości agresywnego dwutlenku węgla w stosunku do betonu o normalnej przepuszczalności. W celu zabezpieczenia betonu obiektów podziemnych stosuje się beton w klasie wodoodporności W8, powierzchnię betonu stykającą się z gruntem zabezpieczono dwiema warstwami izoplastu. Oczekiwane średnie osiadanie budynku wynosi 62 mm. Przewidywane osiadanie sąsiedniego budynku wynosi 2,0 cm. W dokumentacji projektowej przewidziano działania ograniczające oddziaływanie na otaczającą zabudowę: montuje się ściankę działową i wskazuje się na potrzebę zorganizowania obserwacji istniejącej zabudowy.