Rozwiązania architektoniczne i urbanistyczne

Dokumentacja projektowa przewiduje budowę 5-kondygnacyjnego budynku kliniki stomatologicznej. Budynek ma plan prostokąta o największych wymiarach na skrajnych osiach wynoszących 14,5 x 51,0 m, a jego wysokość od poziomu gruntu do szczytu attyki wynosi 20,0 m. Budynek zaprojektowano z 5 kondygnacjami naziemnymi oraz podziemne podłoże techniczne do ułożenia mediów. Wysokość podziemia technicznego wynosi 1,8 m. Za poziom wykończonej kondygnacji pierwszego piętra budynku przyjmuje się poziom względny 0,000. Na I piętrze budynku zaprojektowano: hol wejściowy, ochronę, garderoby, rejestrację, izbę przyjęć, toalety, pomieszczenia magazynowe, pomieszczenia gospodarcze i inżynieryjne wraz z aparaturą elektryczną i technologiczną, wodomierz, pomieszczenie elektryczne. W budynku zaprojektowano zespół wind składający się z 1 wind o udźwigu 1 kg i 2 kg bez maszynowni oraz 1000 małe windy towarowe do materiałów medycznych o udźwigu 630 kg każdy. Od drugiego do czwartego piętra zaprojektowano gabinety stomatologiczne, blok operacyjny, laboratoria dentystyczne, magazyny, gabinety zabiegowe, gabinet RTG, pomieszczenia pomocnicze i toalety. Na V piętrze znajdują się pomieszczenia administracyjne, sala konferencyjna, sala gastronomiczna oraz komora wentylacyjna. Na każdym piętrze znajduje się także uniwersalna kabina sanitarna dla osób niepełnosprawnych oraz pomieszczenie na sprzęt sprzątający. Wysokość kondygnacji wynosi 2 m. Kubatura budynku od II do V piętra wystaje ponad I piętro w strefie wejścia głównego, tworząc nadwieszoną część chroniącą ganek przed opadami atmosferycznymi. Dla komunikacji pomiędzy piętrami i ewakuacji budynek posiada 100 klatki schodowe typu L5, które mają bezpośrednie wyjście na zewnątrz. Ściany stanowią wentylowany system elewacyjny z okładziną z gresu porcelanowego. Przeszklenia fasad – system szklenia elewacji, profile aluminiowe z oknami z podwójnymi szybami. Okna to bloki metalowo-plastikowe z podwójnymi szybami. Podstawą są płytki klinkierowe imitujące cegłę. Pokrycie jest płaskie, łączone, dach rolowany, z odpływem wewnętrznym. Wyjście na dach odbywa się zewnętrznymi metalowymi schodami. Dekoracja wnętrz - w zależności od przeznaczenia pomieszczenia. Przegrody - GKL i GKVL na ramie metalowej wypełnionej wełną mineralną, gazobetonem, cegłą. Dokumentacja projektowa przewiduje działania mające na celu zapewnienie środków do życia osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej. Trasy ruchu MGN wokół obiektu projektowane są jako naturalna kontynuacja zewnętrznych szlaków komunikacyjnych. Na skrzyżowaniu chodnika z jezdnią ułożone są rampy o obniżonej wysokości kamieni bocznych - nie więcej niż 4 cm Wejście do budynku odbywa się od znaku chodnika po rampach o standardowym nachyleniu. Wejścia do budynku wyposażone są w swobodny dostęp dla MGN, obejmujący przedsionki i drzwi o standardowych wymiarach. Tereny przy wejściach do budynku posiadają zadaszenia i system odwadniający. Wszystkie obszary budynku przeznaczone dla zwiedzających zostały zaprojektowane z myślą o dostępności dla MGN. Na każdym piętrze budynku znajduje się uniwersalna kabina sanitarna oraz strefy ognioodporne.

Rozwiązania konstrukcyjne i przestrzenne

Budynek zaprojektowano w konstrukcji szkieletowej z monolitycznego żelbetu. Poziom odpowiedzialności za budowanie – II. Sztywność przestrzenną budynku zapewnia wspólna praca słupów i rdzeni usztywniających utworzonych przez ściany klatek schodowych i windy w połączeniu z niezmiennymi poziomymi dyskami żelbetowych stropów i pokryć. Słupy ramowe - przekrój 40  40 cm Ściany schodów i szybów wind - grubość 180 mm. Podłogi i pokrycie - płyty bezbelkowe z żelbetu monolitycznego o grubości 180 mm z wystającymi odcinkami stropów, nad wejściem głównym począwszy od piętra powyżej I piętra wzwyż, wsparte na wspornikowych monolitycznych belkach żelbetowych. Ściany zewnętrzne podziemnego obiektu technicznego są trójwarstwowe: z żelbetu monolitycznego o grubości 200 mm, warstwa izolacji z zewnętrzną warstwą żelbetową o grubości 120 mm nadziemną, pokryta płytką porcelanową. Beton konstrukcji monolitycznych części nadziemnej budynku B25. Beton konstrukcji monolitycznych części podziemnej budynku B25, W6, F100. Ściany zewnętrzne są nienośne, podparte strop po piętrze na płytach stropowych, wykonane z cegły pełnej M75 na zaprawie M50 o grubości 380 mm z warstwą izolacji, a następnie okładziną elewacją wentylowaną. Rozwiązania konstrukcyjne mocowania systemu elewacji wentylowanej do konstrukcji nośnych budynku opracowano w dokumentacji roboczej zgodnie z aktualnym certyfikatem technicznym Ministerstwa Rozwoju Regionalnego Federacji Rosyjskiej. Schody zaprojektowano z monolitycznego żelbetu. Obliczenia konstrukcji nośnych przeprowadzili specjaliści z wykorzystaniem pakietu oprogramowania SCAD 11.3, uwzględniając wspólną pracę z fundamentem. Względna wysokość 0,000 odpowiada względnej wysokości +14.55 m. Fundament budynku oparty jest na fundamencie naturalnym. Fundamenty projektuje się w formie monolitycznej płyty żelbetowej o grubości 500 mm z betonu B25, W6, F100. Pod fundamentem wykonuje się przygotowanie betonu o grubości 80 mm przy użyciu mieszanki żwiru i piasku o grubości 300 mm. U podstawy płyty fundamentowej znajdują się gliny twarde z przekładkami z tworzyw miękkich, IGE 1 (E=110 kg/cm2; e=0,669; IL=0,43). Oczekiwane średnie osiadanie budynku to 5,3 cm Specjaliści obejrzeli okoliczne budynki. Budynki zaliczane są do II kategorii stanu technicznego. Odległość do najbliższej konstrukcji wynosi 2 m, co przekracza głębokość ściśliwego podłoża o grubości 19,6 m. Nie przewiduje się oddziaływania na otaczającą zabudowę.

Urządzenia inżynieryjne, sieci użyteczności publicznej, działalność inżynierska

Zgodnie z umową na wykonanie przyłączenia technologicznego do sieci elektrycznych, dwa niezależne, wzajemnie redundantne źródła zasilania odbiorników elektrycznych gabinetu stomatologicznego stanowią I i II odcinek podstacji RU-1kV 2/6/220/110kV nr 35 W RU-6 kV 28BKTP „Novaya” wykonano przyłącze do miejskiej sieci elektroenergetycznej za pomocą 0,4 transformatorów o mocy 2 kVA każdy. Zasilanie budynku realizowane jest z RU-2 kV 630BKTP poprzez dwa wzajemnie redundantne CL-0,4 kV 2AVBbShv-0,4-2x1 o długości 4 m każdy. Głównymi odbiorcami energii elektrycznej w klinice są: oświetlenie elektryczne, windy, sprzęt medyczny, wentylacja, sieci komunikacyjne, oświetlenie zewnętrzne. Pod względem niezawodności zasilania kompleks odbiorników elektrycznych kliniki należy do kategorii 2; urządzenia elektryczne do oświetlenia awaryjnego, windy, sprzęt przeciwpożarowy, urządzenia sieci komunikacyjnej – do kategorii 1. Przywrócenie zasilania w przypadku zaniku zasilania z jednego ze źródeł dla odbiorników mocy I i II kategorii następuje automatycznie, przy wykorzystaniu urządzenia AVR dla rozdzielnicy głównej - 1 kV. Schemat zasilania przyjęty w dokumentacji projektowej spełnia wymagania dotyczące niezawodności zasilania odbiorców energii elektrycznej projektowanego obiektu. Szacunkowe obciążenie elektryczne wynosi 435,75 kVA, w tym obciążenie I kategorii wynosi 1 kVA. Dystrybucja energii elektrycznej odbywa się poprzez rozdzielnię główną - 0,4 kV, tablice rozdzielcze energii, panele oświetleniowe, panele wentylacyjne. Do sieci dystrybucyjnej i grupowej wybrano kabel VVGng-LS; dla sieci systemów przeciwpożarowych i oświetlenia awaryjnego - VVGng-FRLS. Wszystkie kable i przewody elektryczne (począwszy od rozdzielnicy głównej) w sieciach trójfazowych są pięcioprzewodowe, w sieciach jednofazowych - trójprzewodowe. Urządzenia rozdzielnic i sieci elektrycznych sprawdzane są pod kątem długotrwałego dopuszczalnego obciążenia, czasu wyłączenia uszkodzonego obszaru przez urządzenia zabezpieczające, strat napięcia, nagrzania i warunków zwarciowych. System bezpieczeństwa został przyjęty przez TN-C-S z urządzeniem na wejściach do budynku głównego budynku, ponownym uziemieniem przewodów neutralnych, głównym i dodatkowym układem wyrównywania potencjału. Siatkę odgromową (10x10 m) układa się na dachu i łączy przewodami odprowadzającymi ze sztucznym uziomem. Oświetlenie terenu zapewniają: Lampy UMA100 zamontowane na elewacjach budynku (h=6,0 m). Handlowy pomiar energii elektrycznej realizowany jest na wejściach rozdzielnicy głównej 0,4 kV za pomocą mierników EA-05 w kolorze RAL4. Do głównych działań oszczędzających energię zalicza się: kompensację mocy biernej do tg f=0,1, stosowanie świetlówek ze statecznikami elektronicznymi, ograniczenie stosowania żarówek, automatyczne sterowanie oświetleniem terenu. Zaopatrzenie w wodę (zaopatrzenie w zimną wodę) i odprowadzanie ścieków do odbiorców obiektu odbywa się zgodnie z warunkami przyłączenia. Zaopatrzenie w wodę (zaopatrzenie w wodę zimną) realizowane jest z publicznych sieci wodociągowych D=200 mm poprzez jedno wejście z rur PE100SDR17 (o głębokości układania od 2,0 m do 2,1 m, o łącznej długości 54,9 mb) D=110 mm. Na wlocie znajduje się licznik wody zgodnie z TsIRV 02A.00.00.00 (arkusze 50,51). Gwarantowane ciśnienie w miejscu podłączenia wynosi 36 m słupa wody. Szacunkowe zużycie wody zimnej – 5,52 m3/dobę, w tym: na potrzeby bytowe i pitne (w tym na przygotowanie ciepłej wody w okresie wyłączenia centralnego zaopatrzenia w ciepłą wodę) – 5,38 m3/dobę; do nawadniania przyległego terenu - 0,14 m3/dzień. Zużycie wody do gaszenia wewnętrznego pożaru wynosi 2,5 l/s. Dla budynku zaprojektowano zintegrowany system zaopatrzenia w wodę. Ilość hydrantów D=50 mm – niecałe 12 szt. Wymagane ciśnienie na potrzeby bytowe i pitne wynosi 25,3 m słupa wody, na potrzeby gaszenia pożaru wewnętrznego - 30,87 m słupa wody. Zintegrowany system zaopatrzenia w wodę jest ślepym zaułkiem, jednostrefowy. Do montażu połączonego systemu zaopatrzenia w wodę wybrano rury wodociągowe stalowe i metalowo-polimerowe. Do podlewania terenu na obwodzie budynku montuje się krany podlewające D=25 mm. Gaszenie zewnętrzne zapewniane jest z hydrantów przeciwpożarowych D=125 mm instalowanych na publicznych sieciach wodociągowych. Zużycie wody do zewnętrznego gaszenia pożaru wynosi 20 l/s. Zaopatrzenie w ciepłą wodę (CWU) jest scentralizowane. Przygotowanie ciepłej wody na potrzeby systemu ciepłej wody użytkowej przewiduje ITP. Na okres wyłączenia scentralizowanego zaopatrzenia w ciepłą wodę zaprojektowano elektryczny podgrzewacz wody. Szacunkowe zużycie ciepłej wody na potrzeby bytowe i pitne – 1,84 m3/dzień. Temperatura ciepłej wody (Tz) – 65°C. Wymagane ciśnienie w systemie zaopatrzenia w ciepłą wodę wynosi 23,82 m słupa wody. System zaopatrzenia w ciepłą wodę ma kształt pierścienia, jednostrefowy. Do montażu systemu zaopatrzenia w ciepłą wodę wybrano rury wodociągowe ze stali ocynkowanej i metalowo-polimerowej. Odprowadzanie ścieków bytowych w ilości 5,38 m3/dobę oraz wód opadowych o przepływie 6,0 l/s przewiduje się w projektowanych zakładowych sieciach kanalizacyjnych ogólnych oraz dalej do sieci kanalizacyjnej gminnej D=250 mm w ulicy. Wawiłowa. Do ułożenia wspólnej sieci kanalizacyjnej wybrano polipropylenowe rury kanalizacyjne (o głębokości układania od 1,0 m do 2,44 m) D=160 mm i D=200 mm o łącznej długości 16,0 mb. i 152,4 mb. Oczyszczanie ścieków odbywa się za pomocą wkładów filtracyjnych instalowanych w studniach deszczowych. Dla budynku zaprojektowano kanalizację bytową oraz kanalizację wewnętrzną. Do projektowania systemu: do kanalizacji bytowej wybrano rury kanalizacyjne polietylenowe i żeliwne, Do kanalizacji wewnętrznej wybrano stalowe rury wodno-gazowe oraz żeliwne rury kanalizacyjne. Dostawa ciepła realizowana jest zgodnie z Warunkami Przyłączenia. Miejscem przyłączenia jest projektowana komora UT-1 na istniejących sieciach ciepłowniczych. Obciążenie cieplne systemów zużywających ciepło przy CWUmax wynosi 0,461 Gcal/h. Czynnikiem chłodzącym jest woda o T1/T2 = 150/70°C. Ciśnienie obliczeniowe w punkcie podłączenia: P1-P2 = 1,6 kgf/cm2, P2 = 4,2 kgf/cm2. Schemat zaopatrzenia w ciepło jest dwururowy. Układanie sieci ciepłowniczej odbywa się pod ziemią, bezkanałowo, na zakrętach i pod jezdnią - w kanale. Do układania sieci ciepłowniczej przewiduje się zastosowanie rurociągów stalowych zgodnie z GOST 10704-91 w izolacji PPU-345 z instalacją systemu operacyjnego zdalnego sterowania wilgotnością izolacji i związanym z nią drenażem. Na odcinku istniejącej sieci ciepłowniczej od UT-10 do projektowanego UT-1 planuje się montaż kompensatorów mieszkowych. Kompensacja wydłużeń termicznych rurociągów sieci ciepłowniczej od UT-1 do ITP kliniki stomatologicznej rozwiązuje się poprzez kąty obrotu rurociągów. Aby otrzymać energię cieplną, dostosować parametry chłodziwa i dostarczyć ciepło odbiorcom, zapewniony jest indywidualny punkt grzewczy z automatyką, zestawem zaworów odcinających, regulacyjnych i bezpieczeństwa, licznikiem energii cieplnej i pompami. Schemat połączeń systemów zużywających ciepło jest zależny. CWU – otwarte zaopatrzenie w wodę z cyrkulacją. Czynnikiem chłodzącym w instalacjach grzewczych i wentylacyjnych jest woda o temperaturze 80-60°C. Instalacja grzewcza dla pomieszczeń administracyjnych, domowych i medycznych od pierwszego do piątego piętra jest dwururowa pionowa z poziomym rozprowadzeniem po piętrach z towarzyszącym przepływem wody z rozprowadzeniem linii zasilających i powrotnych przez piwnicę. Do ogrzewania podziemia technicznego i klatek schodowych przewidziano oddzielne odgałęzienia poziomych dwururowych, zaślepionych instalacji grzewczych. Urządzenia grzewcze – higieniczne grzejniki płytowe z termostatami automatycznymi (w pomieszczeniach medycznych), konwektory i konwektory elektryczne (w pomieszczeniu elektrycznym i technicznym). Przewiduje się montaż osłon izolacyjnych przed urządzeniami grzewczymi w sali zabiegowej gabinetu rentgenowskiego. Do montażu systemów grzewczych wybrano stalowe rury wodno-gazowe zgodnie z GOST 3262-75, rury spawane elektrycznie zgodnie z GOST 10704-91 (sieć), a także rury metalowo-polimerowe (rozprowadzenie od podłogi do podłogi ). Zawory odcinające i sterujące są typu Danfoss. Główne rurociągi posiadają izolację termiczną. Wentylacja - nawiewno-wywiewna z impulsem mechanicznym i naturalnym. Systemy wentylacyjne projektuje się tak, aby działały autonomicznie w grupach pomieszczeń, w zależności od ich przeznaczenia. Natężenia przepływu powietrza w pomieszczeniach określa się zgodnie z normą sanitarną powietrza zewnętrznego na osobę, w oparciu o obliczenia asymilacji nadmiaru ciepła i zgodnie ze standardowymi krotnościami. Organizacja przepływu powietrza została zaprojektowana w taki sposób, aby zapobiec przedostawaniu się powietrza z pomieszczeń bardziej zanieczyszczonych do pomieszczeń czystych. Niezależne systemy wentylacji przewidziano dla sali operacyjnej, laboratoriów dentystycznych, oddziału RTG, oddziału fizjoterapii, gabinetów stomatologicznych, centralnego gabinetu zabiegowego, sali konferencyjnej, łazienek, natrysków i pomieszczeń technicznych. Jednostki klimatyzacyjne charakteryzują się 100% redundancją. Dodatkowo powietrze dostarczane na sale operacyjne jest dodatkowo oczyszczane w filtrach bakteriologicznych. Przy wejściach do budynku zamontowano kurtyny powietrzno-termiczne z nagrzewnicami wodnymi. W ciepłej porze roku dla lokali klasy A i B wykonywana jest centralna klimatyzacja w oparciu o agregat chłodniczy (chiller) i zamykacze wentylacyjne (klimakonwektory). Zamknięcia wentylacyjne wykonane są w gatunku medycznym i zabudowane są w przestrzeni nad sufitem podwieszanym. Importowany sprzęt chłodniczy. Umieszczenie urządzeń wentylacyjnych do układów wyciągowych - w komorach wentylacyjnych, a także pod stropem obsługiwanych pomieszczeń. Instalacje nawiewno-wywiewne oraz urządzenia do systemów oddymiania – importowane i krajowe. Zaprojektowano systemy oddymiania korytarzy kondygnacyjnych pozbawionych naturalnego światła, nawiewu powietrza do stref pożarowych MGN oraz do szybu windy przeznaczonej do transportu jednostek straży pożarnej. W dokumentacji projektowej przewidziano środki ograniczające hałas i przeciwpożarowe...