Informacje ogólne.

Dokumentacja projektowa budowy ścian nabrzeży przewiduje zagospodarowanie obszaru wodnego rzeki pod lokalizację obiektów turystyczno-rekreacyjnych z wykonaniem zabezpieczeń brzegowych po obu brzegach rzeki, wykonaniem dwóch kładek dla pieszych i jednej przeprawy rurociągowej. Przeprawa rurowa jest tacą ociekową ułożoną w dolnym poziomie wzdłuż nasypu i zaprojektowaną przy zastosowaniu rozwiązań TP 10m3/s. Rury żelbetowe bezciśnieniowe o średnicy 1400 mm GOST 6482-88. seria 3.820-6 nr. 2. Rura układana jest na prefabrykowanej płycie fundamentowej żelbetowej, zasypanej nieporowatym piaskiem średnim. W górnym basenie umieszczona jest głowica prefabrykowanych konstrukcji żelbetowych. Część pochyłą i nasyp o przekroju trapezowym mocuje się za pomocą płyt żelbetowych w celu przygotowania piasku. Węzeł skrzyżowania skrzyżowania rur z grodzicą wykonany ze stali surowej o średnicy 1820 mm z urządzeniem uszczelniającym (dławnicą). Dno rury wydechowej jest umocowane kamieniem o wielkości cząstek 50-150 mm. Wzdłuż jezdni znajduje się ogrodzenie. Kładki dla pieszych o szerokości 2390 mm projektowane są w oparciu o rozwiązania standardowe wg serii 3.820 - 13, jest to konstrukcja przęsłowa z dwóch płyt żebrowanych typu P-90 o długości 9000 mm i szerokości 1185 mm, wspartych na podkładkach fundamentowych zgodnie z GOST 13580-85 1200 mm szerokości. Na wierzch płyt wykonano dwuwarstwową powłokę o grubości 40 + 30 cm z betonu klasy B22.5, W6. F200 z warstwą hydroizolacyjną z włókna szklanego na mastyksie bitumicznym. Po obu stronach mostów znajdują się poręcze o wysokości 1100 mm. Zabezpieczenie brzegów lewego i prawego brzegu rzeki zapewniają mury cumownicze i oporowe. Jako minimalny znak wylanego terytorium i linii kordonu przyjęto znak obliczonego poziomu wysokiego poziomu wody: 1.6 + 0.5 = 2.10 m BSV. gdzie - 1.6 m to najwyższy roczny poziom wody. Nadwyżka 0,5 m powyżej najwyższego poziomu przyjętego zgodnie z sp. 13.6 SP 42.13330.2011. Ściany cumownicze typu bolwerk wykonane są w formie pionowej ściany kotwionej typu Larsssn i dzielą się na różne muły w zależności od warunków ułożenia wzdłuż linii brzegowej i rozmieszczenia prętów kotwiących. Ściana cumownicza nr 1 (od punktu 10 do pkt 16, l. 1 PS-2): 1. Ściana czołowa - grodzica Larssen - 605. Długość czoła nabrzeża - 137,3 m; Wysokość dna projektowego - minus 3,63 m; Wysokość ściany - 15,3 m; Znak wierzchołka grodzicy wynosi 1,80 m; Znak wbicia grodzicy - minus 13,2 m; Znak mocowania pręta kotwiącego - minus 0.60 m; Kanał taśmowy rozdzielczy nr 27, Odległość pióra od ściany kotwiącej - 17.3 m; Rozstaw prętów kotwiących 2,4 m; Średnica prętów kotwiących - 70 mm. Ściana kotwiąca - grodzica Larssen -601. Długość ściany kotwowej - 42,0 m; Górny znak grodzicy - minus 0.90 m; Znak wbicia grodzicy - minus 7,1 m; Kanał pasa dystrybucyjnego nr 27; Ściana cumownicza nr 2 (od t. 6 do t. 10, l. 1 PS-2). Ściana czołowa - grodzica Larssen - 605. Długość czoła cumowniczego - 159,0 m; Wysokość dna projektowego - minus 3,63 m; Wysokość ściany - 15,3 - 19,30 m; Znak wierzchołka grodzicy wynosi 1,80 m; Znak wbicia rowka - minus 13,2 - 17,20 m; Znak mocowania pręta kotwiącego - minus 0,60 m; Kanał pasa dystrybucyjnego nr 27; Odległość grodzicy od ściany kotwiącej wynosi 19,27 m; Rozstaw prętów kotwiących 2,4 m; Średnica prętów kotwiących - 65 mm. Ściana kotwiąca - grodzica Larssen - 602. Długość ściany kotwiącej - 156,6 m; Znak wierzchołka grodzicy - minus 0,90 m; Znak wbicia grodzicy - minus 9,60 m; Kanał pasa dystrybucyjnego nr 27; Ściana cumownicza nr 2 (od t. 4 do t. 6, l. 1 PS-2). Ścianę przednią stanowi skrzynia wykonana na pióro i wpust Larsssn - 603. Długość czoła nabrzeża wynosi 15.35 m; „-3.63” metra. Poszerzany jest także akwen północnej części rzeki do 100 metrów, aby w przyszłości móc zawracać statki o długości do 60 metrów. Pogłębianie odbywa się za pomocą pogłębiarki pływającej. Pogłębiarka spulchnia dno i skarpy kamieniołomu, zasysa ziemię spulchnioną w rzece i transportuje ją rurociągiem szlamowym do miejsca magazynowania w osadnikach gnojowicy. Osadniki celulozowe zabezpieczone są zaporami, w których instaluje się studnie przelewowe służące do odprowadzania oczyszczonej wody po sedymentacji frakcji stałej pulpy w osadnikach. W celu odprowadzenia klarowanej pulpy z osadników wykonuje się studnie przelewowe, połączone rurociągami z istniejącymi kanałami, którymi oczyszczona woda spływa z powrotem do rzeki, zapewniając powrót wody do obszaru wodnego rzeki. Gleba doprowadzona do osadników, po wyschnięciu, jest zagospodarowywana przez koparki i ładowana na pojazdy w celu późniejszego transportu na uzgodnione tereny w celu nawożenia pól uprawnych w odległości 8 km.